Jeszcze o mnie usłyszą

- Pięć miesięcy czekałem na tę chwilę - mówi Błażej. - Przyznam szczerze, że myślałem, że będzie trochę łatwiej. Ciężko mi się grało, ale trzeba wziąć pod uwagę, że była zimowa przerwa i mamy w nogach tygodniowy obóz przygotowawczy w Kamieniu koło Rybnika. Kolejny mecz będzie lepszy.

- Wszyscy myśleli, że zwiążesz się z Górnikiem Zabrze. Tymczasem wylądowałeś w Wodzisławiu.

- Po moim powrocie z Anderlechtu temat Górnika upadł. Dziwię się dlaczego, bo przecież wcześniejszy sezon w Zabrzu był niezły w moim wykonaniu - strzeliłem kilka goli. Ale nie ma do czego wracać. Zimą otrzymałem propozycję przyjścia do Odry i nie zastanawiałem się długo. Chcę grać, wrócić do formy. Pokazać, że jeszcze potrafię kopać piłkę. Myślałem, że po kontuzji wcześniej wrócę na boisko. Już po dwóch miesiącach zacząłem biegać i kopać piłkę, ale kolano zaczęło mi puchnąć. Dlatego odpuściłem i postanowiłem poczekać do zimy.

- Od Brukseli do Wodzisławia...

- Bez złośliwości (śmiech). Nie wracam do tematu Anderlechtu. Pojechałem tam na testy, rozegrałem kilka meczów i okazało się, że mnie nie chcą. Nawet nie wiem dlaczego. Ale to już przeszłość.

- Kilka lat temu mówiło się, Błażej Radler - przyszłość polskiej piłki. Teraz wszyscy o tobie zapomnieli.

- Nie wszyscy. Ale postaram przypomnieć się tym, co zapomnieli. Faktycznie ostatnie sezony były średnie. Ale trudno się gra w zespole, który wciąż walczy o utrzymanie - a przecież Górnik ostatnio ciągle balansował na krawędzi I ligi. Teraz jak tam jest lepiej, to już mnie tam nie ma. Ale poczekajmy. Do tej pory moim największym sukcesem jest mistrzostwo Europy 18-latków. A przecież nie kończę kariery. Może uda się jeszcze coś ustrzelić.

Błażej Radler

Urodzony 2.08.1982 r.
Wzrost: 190 cm, waga: 85 kg.
Pozycja: obrońca
Kluby: Rymer Niedobczyce, Górnik Zabrze, Podbeskidzie, Górnik, Odra Wodzisław.
W ekstraklasie: 105 meczów, 7 goli.
Sukcesy: mistrzostwo Europy 18-latków (2001).