Pocałujmy się pod jemiołą

Została obdarzona przez bogów sprytnymi ssawkami. Wnika nimi do wiązek przewodowych drzew i w ten sposób podkrada od nich wodę i sole mineralne. Jednak nie można być wobec jemioły zbyt surowym, bowiem jej praktyki nie wyrządzają drzewom większych szkód.

Jemioła najczęściej występuje na drzewach liściastych. Są to topole, brzozy, lipy, dzikie grusze i jabłonie. Jemioła potrafi się wykazać jeszcze większymi talentami. Ma zdolność fotosyntetyzowania, podczas którego wytwarzają się związki organiczne.

Już od starożytności jemioła była traktowana jako dar bogów. Być może jest to związane z tym, że rośnie na drzewach tak wysoko, że nie mogą jej dosięgnąć ludzie ani zwierzęta. Jedynie ptaki mogły jemiołę dziobać i rozsiewać po całej okolicy.

Jemiole przypisywano właściwości magiczne. I tak jak Grecy i Rzymianie czcili laur, tak jemioła została doceniona przez żyjących na północy Celtów. Za świętą uważali ją bowiem druidzi, którzy właśnie pod jemiołą odprawiali swoje rytuały. Zbierano ją w dniu zimowego przesilenia dnia z nocą, a także na przełomie wiosny i lata. Ścinanie jemioły było ważnym obrzędem w wierzeniach druidów. Pędy świętej jemioły leczyły niemal wszystkie choroby, jednały pomyślność, włożone do wazonu lub podwieszone pod sufitem chroniły dom przed złymi mocami, zapobiegały pożarom, a już powstałe - wygaszały.

Jemioła sprowadzała też do domu szczęście i bogactwo. Szczególnie cenna była ta rosnąca na dębach (tzw. gązewnik). Wyrabiano z niej talizmany, które uchodziły za największą świętość.

Choć zwyczaje związane z jemiołą nie mają słowiańskiego charakteru, do Polski przywędrowały w niepamiętnych czasach. Niektórzy twierdzą jednak, że być może nie przywędrowały, tylko są pamiątką po czasach, gdy na tych ziemiach mieszkali Celtowie.

Lek na wszystko

Kiedyś jemioła była lekiem "na wszystko", obecnie wyciąg z jej pędów i liści stosuje się w leczeniu choroby nadciśnieniowej (obniża ciśnienie). Najlepsza jest zerwana w okresie od października do połowy grudnia oraz od marca do końca kwietnia.

Symbol płodności

Skąd zwyczaj całowania pod jemiołą?

Jemioła rośnie nie dotykając ziemi. Zobaczono więc w niej odpowiednik... genitaliów. Stała się symbolem płodności. Dlatego pocałunek pod jemiołą przynosi szczęście, powodzenie, a także trwałość związku osób całujących się pod nią.