Marek Barbasiewicz: Mojej mamie było przykro, że jestem gejem

Były momenty, gdy wahałem się, czy dobrze zrobiłem, że zostałem aktorem. Jestem zodiakalnym Wodnikiem, interesuję się tysiącem spraw. Był czas, gdy dostawałem mnóstwo ról - nie dzięki talentowi, ale dzięki warunkom fizycznym - więc całe dnie spędzałem na próbach w teatrze. Wtedy żałowałem, że tam za murami teatru jest życie, które ucieka mi między palcami. Że mógłbym malować, robić tyle ciekawych rzeczy!

"Lubienie" tego zawodu zaczęło się, gdy poznałem Kazimierza Dejmka (+ 78 l.), gdy zaczęliśmy robić spektakl "Operetka". Uwielbiam grać... podłych facetów. Granie takich skurw... strasznie mi się podoba. Choćby Donald, człowiek Stawskiego z "Zabij mnie glino"... Nie wiem, czy nie jest to najlepsza, jak do tej pory, moja filmowa rola.

Patrz też: Marek Barbasiewicz, historia życia: Ojciec nie chciał mnie oglądać

Sama poszła w Polskę

Kilkanaście lat temu zdarzyła się pewna historia. Pewna matka oskarżyła mnie, że przetrzymuję jej nastoletnią córkę. Dziewczyna wymyśliła tę historię dla rodziców, bo sama poszła w Polskę. To przelało szalę goryczy. Chciałem też uciąć te wszystkie spekulacje, informacje z gazet, że jestem z tą albo tamtą panią.

Były kpiny i szydzenie

W 1992 roku zdecydowałem się pisarce, Marii Nurowskiej (67 l.), udzielić wywiadu. Przyznałem w nim, że jestem gejem. W moim środowisku nie spotkałem się z jakąś szczególną niechęcią, niezrozumieniem. Nie przewidziałem jednak, że wyznanie to uderzy w moją rodzinę. Bracia są wojskowymi, służą w lotnictwie, marynarce. Wojsko to hermetyczne środowisko. Były kpiny, szydzenie, nad tym niestety nie zastanawiałem się.

33 lata w związku

A mama... Mamie powiedziałem przed wywiadem. Nie chciałem, by dowiedziała się z gazet. Było jej przykro, że z tych znajomości z kobietami nie wyjdzie rodzina, wnuki.

Za to mnie to wyznanie niebywale wyprostowało życie. Nagle poczułem się sklejony ze sobą, szczery, niezmuszony do przemilczeń. W tej chwili... jest w porządku. Od 33 lat jestem w stałym związku. Więcej nie trzeba mówić. Nie chcę, by ten fakt przekroczył granicę informacji.