Jak bigos, to myśliwski. Niekoniecznie. Wiedzcie miłośnicy bigosu, że nie jest on przypisany tylko do polskiej kuchni i do myśliwych! Jest znany także w litewskiej i białoruskiej. I oczywiście w każdej z nich uważają, że ich bigos jest najlepszy na świecie. Gwoli ścisłości trzeba dodać, że jest coś takiego jak bigos węgierski (na supr ostro), ale z nim jest jak z rybą po grecku – istnieje wyłącznie w polskiej kuchni. W szczątkowej formie bigosowe tradycje dotarły poza strefę Słowiańszczyzny, nawet do Meksyku! Tam znany jest jako carne polaca (mięso po polsku). Jak w naszym bigosie podstawowym składnikiem jest kapusta wymieszana z mięsem drobiowym lub wołowiną. To doprawione jest sosem pomidorowym i specjalną papryką. I taki miks ładuje się w bułkę, jak hamburger, albo wykłada na chlebie. Jest jeszcze bigos alzacki – choucroute garnie (po prostu: kapusta kiszona), potrawa jako tako przypominająca z wyglądu bigos staropolski, przyrządzona z grubo ciętej kiszonej kapuchy, dużych kawałków ziemniaków i jeszcze większych kiełbasy i wieprzowiny w płatach. Z zagranicy wróćmy jednak do źródeł, do naszego bigosu.
W XVII w (z tego pochodzą najstarsze zapiski o bigosie) tę narodową potrawę przyrządzano bez… kapusty. Tę włożono do gara z bigosem w XVIII w. Wówczas jeszcze można było sobie wyobrazić bigos bez kapusty, ale nie bez mięsa. Dziś jest odwrotnie. Bezmięsne jest OK. W 100 g bigosu jarskiego znajduje się 80 kcal oraz: białko (1 g), tłuszcze (6 g), węglowodany (6 g), cukry proste (2 g), błonnik (2 g), sód (490 mg). Żelazo (0,18 mg); witamina C (4,5 mg). Jeśli bigos przyrządzi się po staropolsku, to wzrośnie jego kaloryczność. Nic dziwnego, że już 400 lat temu wiedzieli, że do takiej potrawy należy dobrać odpowiedni napój. Oczywiście w ilościach niezbędnych do wspomożenia prawidłowego trawienia. Uwaga: 21 i 22 stycznia nie będzie kalendarzowej zgadywanki, bo każdy wie, że w te dni babcie i dziadkowie mają swoje święto.
Polecany artykuł:
Podcasty
Playlisty tematyczne
