"Czasem kibicujemy przestępcy": Anna Rozenberg w kryminalnej antologii "Zimno, zimniej, zbrodnia"

Fani Pani twórczości mogą się spodziewać po tym opowiadaniu jakichś niespodzianek?

Anna Rozenberg: Dla czytelników nieznających uniwersum inspektora Redferna, dużym walorem może być złożoność relacji mojej bohaterki z rodzicami, którzy celowo i z zimną premedytacją narazili ją na traumę. Natomiast dla fanów opowieści z Woking poukrywałam w opowiadaniu o młodej Lindzie mnóstwo niespodzianek.

Korci Panią czasem, żeby jej bohater popełnił zbrodnię doskonałą? Istnieje taka?

Nie, raczej pozostanę przy zwalczaniu zła z moim pełnym niedoskonałości inspektorem czy nowymi postaciami, które chodzą mi ostatnio po głowie. Uważam, że nie ma zbrodni doskonałej, a tylko te jeszcze niewykryte.

Bywa, że żal Pani złoczyńcy? Czy sprawiedliwość jest zawsze jedyną słuszną drogą?

Sprawiedliwość jest względna, przez co bardzo różnie interpretowana przez czytelników i ogrywana przez pisarzy. Tak było w przypadku powieści "Punkty zapalne", przy której jej odbiorów podzieliła opinia o sprawcy. Wielu z nich znajduje dla niego/niej usprawiedliwienie, ze mną na czele. W opowiadaniu Magdy Stachuli "Zapach poziomek" też mamy do czynienia z nieoczywistą zbrodnią. Takie konstruowanie postaci lubię najbardziej i takie wzbudza we mnie największe emocje.

Najohydniejsza zbrodnia to...

...ta przeciwko dzieciom – od pedofilii po morderstwo.

Czym ofiara musi sobie zasłużyć na swój los?

Myślę, że nikt nie zasługuje na śmierć. Mówiąc jednak o ofiarach w literaturze gatunkowej, to wszystko zależy od tego, jak rozłożymy ciężar winy i na jakich czytelniczych emocjach chcemy grać. Czasem ofiara jest jej pozbawiona i poruszamy cieniutkie struny poczucia niesprawiedliwości, a czasem nasz trup na wiele przewinień i czytelnikom zdarza się kibicować przestępcy. Tak jak mówiłam wcześniej - stoję po stronie niejednoznaczności.

Co się Pani zdaniem bardziej sprawdza w pisaniu kryminałów: chłodna analiza czy petarda emocji?

U mnie oba te składniki są równoważne, ale wchodzą na scenę w ściśle określonej kolejności. Zbrodnię i śledztwo planuję na zimno, natomiast relacje między moimi bohaterami, ich dialogi i motywacje to mieszanina spontaniczności, luźnej obserwacji ludzi i wielu uczuć, które noszę w sobie. Taką też przyjmuję strategię – kiedy jestem skupiona, rozpisuję plan, a kiedy napędza mnie ta mityczna wena, utykam w niego wszystko to, co umyka schematom – namiętności, przestrzenie, pewną poetykę.

Czy od początku Pani wie, którego bohatera czytelnicy pokochają, a kto zostanie znienawidzony?

Wiem, ale skala tej miłości czy nienawiści do dnia premiery pozostaje dla mnie zagadką. Staram się bardzo precyzyjnie tkać tło dla mojej opowieści, także to osobowościowe. Każda postać ma swoją przeszłość, jest jakaś, nikt nie pozostaje przezroczysty. Najbardziej cieszą mnie wiadomości od czytelników, którzy piszą, że jego ulubionym bohaterem jest ktoś z drugiego planu. Ku mojemu zaskoczeniu i wielkiej radości zaraz po premierze mojej debiutanckiej powieści, "Maski pośmiertne", utworzyły się #teambandit i #teamsiwiaszczyk czyli fani psa i dziadka mojego protagonisty.

Książka "Zimno, zimniej, zbrodnia" dostępna jest w najlepszych sieciach księgarskich i księgarniach stacjonarnych oraz internetowych, w tym na vivelo.pl jak też w wersji e-book m.in. na woblink.pl, legimi.pl, publio.pl, ebookpoint.pl. Wydawnictwo Harde zaprasza na stronę www.harde.se.pl oraz na Facebook.com i Instagram - @hardewydawnictwo.