Waśniewska była samotna. Oprócz prokuratorów, sędziów, jej obrońców i prawie setki dziennikarzy nikt z rodziny nie pojawił się, by wesprzeć ją w tych chwilach. Milczała, słuchając tylko wymiany argumentów obrony i prokuratury. A stawką było utajnienie rozprawy przed publicznością – wniosek o wyłączenie jawności rozprawy złożył jej obrońca Arkadiusz Ludwiczek. Argumentował to interesem prywatnym oskarżonej. Wspomniał, że do opinii publicznej trafiły m.in. fragmenty jej pamiętnika. – To były myśli kierowane do siebie, a obiegły całą Polskę. Obnażyło ją to do końca, odarło z godności – mówił. Dodał też, że media manipulują informacjami. Włos na głowie się jeży, gdy zobaczy się niektóre artykuły czy komentarze w Internecie – powiedział.

Sędzia Adam Chmielnicki nie przystał na utajnienie procesu i przystąpiono do odczytania skróconego aktu oskarżenia (cały liczy ponad 180 stron). Prokurator Zbigniew Grześkowiak oskarżył matkę Madzi, że 24 stycznia 2012 w Sosnowcu, działając z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia swojej 6-miesięcznej córki, dokonała jej gwałtownego uduszenia, co doprowadziło do śmierci dziecka. Dodatkowo zarzucił jej, że kierowała przeciwko konkretnej osobie ściganie o niepopełnione przestępstwo oraz że tworzyła w tej sprawie fałszywe dowody.

Potem przedstawił anatomię zbrodni. A była ona planowana od dawna. Przed śmiercią małej Madzi Waśniewska odwiedzała strony internetowe mówiące o zatruciu czadem i toczących się w takich przypadkach śledztwach, a także o zasiłkach pogrzebowych, trumnach dla niemowlaków i kremacji zwłok. Szukała też informacji na temat środków usypiających, eteru i pigułki gwałtu. W pamiętniku, do którego dotarli śledczy, Katarzyna wyznała, że dziecko przeszkadza jej w życiu. Pisała, że jest jej wrogiem.

W końcu Waśniewska postanowiła zrealizować swój zbrodniczy plan. Najpierw próbowała Madzię zabić czadem ze starego pieca, ale mąż Bartek wrócił wcześniej z pracy i plan się nie powiódł. Wtedy zdaniem prokuratury zdecydowała się zabić dziecko w inny sposób. – Pozostało jej zaaranżowanie sytuacji, w której mogłaby odłączyć się od męża, wrócić do pustego mieszkania, pozbawić córkę życia i przejść do planowanego miejsca ukrycia zwłok, a następnie miejsca upozorowania porwania – powiedział prokurator. Taki moment nastąpił 24 stycznia ok. godz. 16. – Rozebrała wtedy córkę, rzuciła nią o ziemię, a potem udusiła, zatykając jej na 4–5 minut usta i nos. Po zabójstwie włożyła ciało dziewczynki do wózka, i jak zarejestrowały kamery monitoringu,  spokojnym krokiem pojechała zakopać zwłoki córki w parku – czytał prokurator Grześkowiak.

W ruinach starego budynku kolejowego własnymi rękoma wykopała płytki grób i mocno docisnęła ciało dziecka, bo nie mieściło się w otworze. Potem przykryła Madzię kocem i zasypała 5-centymetrową warstwą gruzu i liści. Na miejscu zapaliła jeszcze papierosa.

Po wszystkim wyszła z parku, położyła się koło wózka w alejce, aby odegrać rolę matki, której przypadkowy napastnik porwał dziecko. Wcześniej zapamiętała rysopis przechodzącego ulicą niewinnego mężczyzny, którego potem wskazała policji jako sprawcę uprowadzenia.

Przez cały czas odczytywania aktu oskarżenia Katarzyna Waśniewska ani drgnęła. Czasami na jej twarzy gościł ironiczny uśmiech. – Nie jestem specem od mimiki, to mógł być wynik stresu, którego było sporo – tłumaczył później adwokat Ludwiczek.

Oskarżona nie przyznała się do zarzucanych czynów. Skorzystała też z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. Sąd musiał odczytać jej zeznania. Kolejna rozprawa została wyznaczona na 4 marca. Wtedy zostaną przesłuchani pierwsi świadkowie – jednym z nich będzie detektyw Krzysztof Rutkowski.