W podobnie ciekawy sposób używają pocisków przeciwokrętowych, świeżo opracowanych rodzimych Neptunów czy amerykańskich Harpoonów, zaś przyczepiając lżejsze systemy rakietowe do łodzi motorowych nadrabiają brak posiadania znaczącej floty.

Jednym z najciekawszych i najbardziej przebiegłych ich pomysłów była też budowa drewnianych atrap wyrzutni HIMARS - systemów stanowiących najcenniejsze cele dla rosyjskich sił. 

Dzięki temu pomysłowi Ukraińcy sprowokowali Rosjan do zużycia kurczącego się arsenału precyzyjnych rakiet.

Jako najbardziej spektakularny przejaw ukraińskiego "kombinowania" USA podaje zniszczenie bazy lotniczej Saki na Krymie, daleko za linią frontu i poza zasięgiem posiadanych przez Ukrainę broni. To, jak Ukraińcom udało się zniszczyć w ten sposób co najmniej dziewięć samolotów wroga, do dziś pozostaje niejasne. Ukraińscy oficjele podali jedynie, że było to dzieło wojsk specjalnych, dokonane za pomocą rodzimych rozwiązań - podkreśla PAP.

"To jest naturalny aspekt wojny: zawsze pojawiają się okoliczności, do których trzeba się przystosować, a strona, która najlepiej to robi, zwykle zwycięża. Być może to właśnie widzimy w tej wojnie" - mówi Philip Wasielewski, analityk think-tanku Foreign Policy Research Institute (FPRI), były żołnierz marines i wieloletni oficer pionu operacyjnego CIA.

Czy to wystarczy, żeby wygrać tę wojnę? 

Być może. "Żadna jedna broń nie zmieni przebiegu wojny. Tu nie chodzi o broń, lecz o ludzi, którzy jej używają; sposobu, w jaki jej używają; taktyki która wspiera odpowiednią strategię i może być wspierana przez logistykę" - uważa płk Liam Collins, wykładowca amerykańskiej Akademii Wojskowej w West Point, który prowadził szkolenia ukraińskich żołnierzy.