Stepan Bandera i jego ugrupowanie OUN-B ponoszą odpowiedzialność za mord ludności polskiej na Wołyniu.

Lata 40. Zebranie dowódców oddziałów Ukraińskiej Armii Powstańczej (UPA).

Ci, którzy mieli szczęście, zdążyli uciec. Na zdjęciu rodzina Filów, której w 1943 r. udało się opuścić dom pod Stanisławowem. 

Oddziały Ukraińców nie miały litości. Ginęły całe rodziny. 

Zwłoki pomordowanych mieszkańców wsi Lipniki w powiecie Kostopolskim na Wołyniu. 26.03.1943 bandy UPA zamordowały tam 182 osoby

Sotnie (oddziały) UPA miały wolną rękę, dużo ludzi i trochę za mało broni, by wybić Polaków jak kaczki. Ale od czego chłopska zaradność, od czego widły, grabie, motyki, i od czego wreszcie króla szybkiej śmierci - siekiera? Od czego niszczycielski ogień? 

Ukraińscy nacjonaliści mordowali w bestialski sposób.

Ruiny kościoła w Kisielinie, w którym 11 lipca 1943 r. dokonano zbrodni. Z wiernymi rozprawiło się ledwie dwóch Ukraińców z karabinami. Oddawali krótkie serie, strzelali precyzyjnie, do każdego, w każdej z ław. A potem ruszyli na polowanie: szukali w kątach i załomach, za filarami, za obrazami, w podziemiach na chórze.

Jeden z oddziałów samoobrony na Wołyniu. Polacy po pierwszych masakrach zaczęli spontanicznie tworzyć punktu samoobrony. W szeregi "sił zbrojnych" wstępowała, za namową lokalnych dowódców, miejscowa ludność. 

W Instytucie Pamięci Narodowej znajdują się akta świadków, którym udało się przeżyć gehennę. 

Iwan Łytwynczuk - sotnie pod jego dowództwem rozpoczęły rzeź wołyńską

Hryhorij Perehiniak był dowódcą oddziału, który dokonał pierwszej masowej zbrodni na polskiej ludności Wołynia. 

Dmytro Klaczkiwski osobiście kierował rzezią Polaków na Wołyniu

Wśród Ukraińców byli również tacy, którzy ratowali polskich sąsiadów, mimo że groziła im za to kara śmierci. Mirosław Hermaszewski, pilot wojskowy i pierwszy polski kosmonauta, miał półtora roku w czasie masakry wsi Lipniki. Matka uciekała niosąc go na rękach, gdy została postrzelona w głowę. Gdy odzyskała przytomność, powlokła się do sąsiedniej wsi. Tam Ukrainki opatrzyły ją i nakarmiły. Dopiero tam zorientowała się, że nie ma dziecka. Następnego dnia małego Mirka znalazł ojciec. Leżał tam, gdzie upadła matka. Nie dawał znaku życia, przerażony ojciec potrząsnął dzieckiem, a wtedy malec otworzył oczy.