Groby mistrzów walki. Stryj gwiazdora "M jak miłość", dziadek znanych aktorów (Nie)zapomniani WIDEO

2021-03-13 5:27

Uprawiali sporty walki. W okresie PRL często bywali idolami młodzieży. Zdobywali złote medale igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata, czy mistrzostw Europy. W nowym odcinku programu "Nie)zapomniani. Cmentarne historie" zobaczycie groby słynnych polskich pięściarzy, szermierzy i zapaśników. Na tydzień przybliżymy miejsca wiecznego spoczynku znanych polskich piłkarzy.

Groby mistrzów boksu i szermierki. Niezapomniani

i

Autor: mat. własny Stefan Pawłowski, grób Kazimierza Paździora i Jerzy Kulej

Zapaśnicy

Kazimierz Lipień (1949-2005) – zapaśnik, zdobywca złotego medalu olimpijskiego w Montrealu w 1976 roku w wadze piórkowej do 62 kg. Miał także brąz w Monachium cztery lata wcześniej. Zdobył także dwa tytuły MŚ i ME. Jego brat bliźniak Józef także był zapaśnikiem, srebrnym medalistą olimpijskim z Moskwy, MŚ z 1973 roku. Kazimierz Lipień zmarł w Nowym Jorku. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Dębicy.

Teodor Sztekker (1897-1934) – zawodowy mistrz świata w zapasach z 1930 i 1932. W czasie pobytu w Stanach Zjednoczonych walczył w zawodach tzw. wolnej amerykanki. W 1934 roku zdyskwalifikowany za „czyny nie licujące z etyką zapaśnika”. Zmarł nagle i został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie. Trzykrotnie żonaty, m.in. . z pisarką Wandą Melcer (1896-1972) i Jadwigą Tobjaszek.

Pięściarze

Aleksy Antkiewicz (1923-2005) - „Bombardierem z Wybrzeża”. Pierwszy powojenny medalista olimpijski. Był także pierwszym reprezentantem Polski, który wywalczył medal w boksie. Startował w wadze piórkowej i lekkie. W Londynie w 1948 zdobył brąz a w Helsinkach w 1952 roku srebro. Był także ME z 1953 roku z Warszawy. Dwukrotnie żonaty, miał trzy córki. Pierwsza żona, Lidia zmarła w 1976 roku. Pochowany na Cmentarzu Salvator Nowy w Gdańsku.

Zygmunt Chychła (1926-2009) – pierwszy polski mistrz olimpijski w boksie. Złoto wywalczył w Helsinkach w 1952 roku. Dwukrotny ME. Jako 17-latek był przymusowo wcielony do Wehrmachtu. Karierę przerwała choroba – gruźlica gdy miał zaledwie 26 lat. Wcześniej jednak lekarz oszukuje boksera, że jest już zdrowy byle tylko ten chciał walczyć na Mistrzostwach Starego Kontynentu w Warszawie. W 1972 roku Chychła wyemigrował do Niemiec. Zmarł w Domu Seniora w Hamburgu. Tam także znajduje się jego grób.

Henryk Niedźwiedzki (1933-2018) – brązowy medalista olimpijski z Melbourne w wadze piórkowej, Od 1960 był trenerem boksu w Legii Warszawa. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Kazimierz Paździor (1935-2010) – mistrz olimpijski z Rzymu w wadze lekkiej. ME z 1957 roku. Pochowany na Cmentarzu na Jerzmanowie we Wrocławiu.

Tadeusz Walasek (1936-2011) zdobywca srebrnego i brązowego medalu olimpijskiego w wadze średniej (Rzym i Tokio). ME z 1961 roku. Pochowany na cmentarzu w podwarszawskiej Kobyłce.

Brunon Bendig (1938-2006) – brązowy medalista olimpijski z Rzymu (1960) w wadze koguciej. Pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku.

Zbigniew Pietrzykowski (1934-2014) – trzykrotny medalista olimpijski w boksie. Startował w wadze półciężkiej i lekkośredniej. Zdobył srebrny medal w Rzymie przegrywając finałową walkę z samym Cassiusem Clayem, czyli późniejszym zawodowym mistrzem świata w boksie w wadze ciężkiej Muhammadem Alim. Miał wówczas złamaną rękę po wcześniejszym pojedynku. Zdobyl także dwa brązowe medale Melbourne i Tokio. Czterokrotny ME. W 1977 wystąpił jako trener boksera Jana (granego przez polskiego olimpijczyka Jana Szczepańskiego) w filmie telewizyjnym Filipa Bajona zatytułowanym "Powrót". Był posłem II kadencji Semu z Bloku dla Polski. Pochowany na cmentarzu Parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej.

Leszek Drogosz (1933-2012) – brązowy medalista z Rzymu (1960) w wadze półśredniej. Trzykrotny ME. Zwany był  „Czarodziejem ringu”. Jego brat Henryk był motocyklistą. Po zakończeniu Kariery Drogosz zaczął grywać w filmach m.in. w "Polowaniu na muchy", "Bokserze", "Krajobrazie po bitwie" i "Pokoju 107". Zmarł z powodu nowotworu. Został pochowany na Cmentarzu Nowym w Kielcach.

Józef Grudzień (1939-2017) – mistrz olimpijski w wadze lekkiej z Tokio (1964) i srebrny medalista z Meksyku (1968). Mistrz i wicemistrz Europy. Pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Józef Grzesiak (1941-2020) - brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Tokio z 1964 w wadze lekkośredniej. Pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.

Lucjan Trela (1942-2019) – pięściarz, który stoczył pasjonującą walkę na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku (1968) z późniejszym mistrzem olimpijskim i zawodowym mistrzem świata Amerykaninem George'em Foremanem, przegrywając decyzją sędziów 1:4. Była to jedyna walka w tym turnieju, której Foreman nie wygrał przed czasem. Trela miał niespotykane warunki jak na pięściarza wagi ciężkiej. Miał tylko 172 cm wzrostu i ważył 86 kg. Z żoną Agnieszką miał synów Grzegorza i Marka. W ostatnich lata życia żył w biedzie. Cierpiał na arytmię serca, nadciśnienie, cukrzycę i miażdżycę tętnic kończyn dolnych. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli.

Józef Kulej (1940-2012) – najbardziej utytułowany polski pięściarz. Zdobywca złotych medali olimpijskich w Tokio i Meksyku w wadze lekkopółśredniej. Dwukrotny ME. Wystąpił w filmie „Przepraszam czy tu biją?”. Przez dziesięć lat pracował jako kapitan milicji. Należał do PZPR. Był posłem IV kadencji Sejmu z ramienia Socjaldemokracji Polskiej. Próbował dostać się do parlamentu także z list Polskiej Partii Partii Przyjaciół Piwa i Samoobrony. Komentował mecze bokserskie. W grudniu 2011 doznał rozległego zawału serca. Uratował go wówczas znany kardiolog Adam Torbicki, mąż prezenterki Grażyny Torbickiej. Zmarł w Szpitalu Bródnowskim z powodu choroby nowotworowej. Pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Artur Olech (1940-2010) – srebrny medalista z Tokio i Meksyku w wadze muszej. Brązowy medalista ME. Ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Wrocławskim. Po zakończeniu kariery pracował w Milicji Obywatelskiej i policji, był także nauczycielem wf-u. Miał brata bliźniaka Zbigniewa (1940-2008), który także był pięściarzem. Pochowany na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Stanisław Dragan (1941-2007) – brązowy medalista olimpijski w wadze półciężkiej z Meksyku z 1968 roku. Zmarł w kwietniu 2007 w wyniku obrażeń doznanych w wypadku przy pracach gospodarskich. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Jan Szczepański (1939-2017) – mistrz olimpijski z Monachium (1972) w wadze lekkiej. Rok wcześniej wywalczył tytuł ME. Wystąpił razem z Jerzym Kulejem w filmie  Marka Piwowskiego "Przepraszam, czy tu biją?". Zagrał także w "Uprowadzeniu Agaty" i "Powrocie". Z żoną Wiesławą miał syna Grzegorza i córkę Marzenę. Pochowany w Alei Zasłużonych na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Wiesław Rudkowski (1946-2016) – wicemistrz olimpijski z Monachium (1972) w wadze lekkośredniej. ME z Katowic z 1975 roku. Pochowany na Cmentarzu Zarzew w Łodzi.

Dawid „Cygan” Kostecki (1981-2019) –  pięściarz zawodowy, którego karierę przerwał konflikt z prawem. W swojej karierze był młodzieżowym mistrzem świata WBC. Zdobył także mistrzostwo WBF, IBC i  interkontynentalne mistrzostwo WBA. Sukcesy odnosił w latach 2004-2011. Został zdyskwalifikowany w marcu 2015 roku za stosowanie dopingu. Miał także walczyć w MMA. Przed pierwszą walką trafił jednak w ciężkim stanie do szpitala  w listopadzie 2015 roku. Dawid Kostecki łącznie pięciokrotnie odbywał kary pozbawienia wolności. Był skazany m.in. za handel narkotykami, kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą zajmującą się kradzieżami samochodów, czerpaniem korzyści z nierządu. W 2017 roku został skazany na 5 lat więzieni. Karę odbywał w Areszcie Śledczym Warszawa-Białołęka Dawid Kostecki popełnił samobójstwo 2 sierpnia 2019 w celi przez powieszenie, leżąc w łóżku pod kocem. Rodzina nie wierzyła w to, że odebrał sobie życie i zarządała drugiej sekcji zwłok. Ta nie wykazała obecności osób trzecich. Kostecki z żoną Edytą doczekał się czterech synów. Został pochowany na Cm. Pobitno w Rzeszowie.

Feliks "Papa" Stamm (1901-1976) – polski pięściarz, który największe sukcesy odnosił jako trener boksu. Wychował 6 z 7 polskich mistrzów olimpijskich (poza Jerzym Rybickim z 1976): Zygmunta Chychłę (1952), Kazimiera Paździora (1960), Jerzego Kuleja (1964 i 1968), Józefa Grudnia (1964), Mariana Kasprzyka (1964) i Jana Szczepańskiego (1972). Trenerem polskiej kadry był od 1936 do 1968 roku.  Zagrał epizodyczne role w filmach "Sprawa do załatwienia" (1953) i "Mąż swojej żony" (1960). Pochowany na Powązkach Wojskowych - mamy

Henryk Łukasiewicz - bokser i trener Polonii Warszawa. Prowadził zajęcia z Danielem Olbrychskim, przygotowując go roli w filmie „Bokser”. 

Mieczysław Forlański (1909-1983) - srebro i brąz na Mistrzostwach Europy (1930, 1934). Uczestnik Powstania Warszawskiego – pułk Baszta ps. Mietek 

Antoni Kolczyński „Kolka” (1917-64) -Mistrz Europy z 1939 roku. W 1953 wystąpił w filmie "Sprawa do załatwienia" jako bokser Jóźwiak.

Andrzej Gmitruk (1851-2018) - trener, menadżer i promotor bokserski. Wypromował takich zawodowych pięściarzy jak: Tomasz Adamek, Mateusz Masternak, Maciej Sulęcki i Artur Szpilka. Wcześniej prowadził kadrę pięściarską Legii Warszawa. jego podopieczni  Kazimierz Szczerba i Krzysztof Kosedowski zdobyli brązowe medale olimpijskie w Moskwie. Potem był trenerem reprezentacji. Na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988 roku trenowani przez niego Andrzej Gołota, Henryk Petrich, Jan Dydak, Janusz Zarenkiewicz wywalczyli brązowe medale. W latach 2012-2018 komentował walki bokserskie razem z Andrzejem Kostyrą i Sebastianem Szczęśnym. W 2018 roku próbował dostać się do sejmiku województwa mazowieckiego z ramienia PiS. Zmarł tragicznie 20 listopada 2018 w swoim domu w Hipolitowie. Dzień wcześniej, w rocznicę śmierci syna, zapalił a ntarasie świecę, ku jego pamięci. W nocy od świeczki zajął się  stolik wywołując pożar. Gmitruk wstał i próbował ugasić pożar. Poniósł wówczas śmierć. Sekcja zwłok wykazała, że bezpośrednią przyczyną zgonu była ostra niewydolność krążeniowo-oddechowa. Trener zostawił żonę Agnieszkę oraz pięcioletnią córeczkę, Emmę[10]. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

Szermierze

Jagoda Polasik (1956-2016) - polska szpadzistka i florecistka uprawiająca szermierkę na wózkach, multimedalistka Igrzysk Paraolimpijskich w szermierce na wózkach. Zdobyła 3 złote medale na paraolimpiadzie w Sydney, srebro w Atlancie i brąz w Atenach. W wieku 2 lat straciła władze w nogach w wyniku działania wirusa, który zaatakował jej rdzeń kręgowy. W 2013 zdiagnozowano u niej raka jelita grubego. Przeszła operację w Australii. Zmarła w 2016 roku w Poznaniu i została pochowana na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Marian Kuszewski (1933-2012) - szablista, dwukrotny srebrny medalista olimpijski w szermierce konkurencji drużynowej z Melbourne 1956 i Rzymu 1960. Jego bratankiem jest znany aktor Kacper Kuszewski. Używał imienia Marek. Pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie

Wojciech Zabłocki (1930-2020) - szermierz, trzykrotny medalista olimpijski w szabli drużynowo. Srebro w Melbourne 1956, Rzymie 1960 i brąz w Tokio.  Na koncie miał także dziewięć medali mistrzostw świata, 8 drużynowo w tym cztery złote i jeden indywidualny, brąz w 1961 roku. Z zawodu był architektem. Jego żoną była Alina Janowska (1923-2017), znana aktorka. Para miała syna Michała (ur. 1964), znanego poetę. Razem z żoną pochowany jest na Powązkach Wojskowych w Alei Zasłużonych.

Jerzy Pawłowski (1932-2005) - jeden z najlepszych polskich szermierzy. Zdobywca złotego medalu olimpijskiego w szabli w Meksyku 1968. W dorobku miał jeszcze trzy srebrne medale i jeden brąz z Igrzysk Olimpijskich w Melbourne, Rzymu i Tokio. Na MŚ zdobył aż 18 medali w tym 7 złotych. 2 razy wygrywał Plebiscyt Przeglądu Sportowego na najlepszego polskiego sportowca. Jego żoną była aktorka Teresa Szmigielówna (1929-2013) - pochowana na Cm. Wawrzyszewskim, z którą miał syna Piotra. Jego wnukowie Stefan i Józef Pawłowscy, to znani aktorzy młodego pokolenia. Z drugą żoną Iwoną miał syna Michała. Pawłowski był agentem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego ps. Papuga i wywiadu wojskowego ps. Szczery. W 1964 roku zwerbowany przez CIA  ps. Paweł.  Aresztowany za szpiegostwo na rzecz USA w 1975 roku. Skazany na karę 25 lat więzienia, utratę praw publicznych na 10 lat i zdegradowanie ze stopnia majora do szeregowca  oraz pozbawienie Krzyży Kawalerskiego i Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski. Po odbyciu 10 lat kary został zwolniony w drodze ułaskawienia, w ramach wymiany szpiegów pomiędzy CIA a KGB na moście Glienicke pomiędzy Poczdamem a ówczesnym Berlinem Zachodnim w 1985. Miał być wówczas wymieniony za wywiadowcę SB Mariana Zacharskiego. Pawłowski zdecydował się jednak pozostać w Polsce. Pod koniec życia zajął się malarstwem – głównie pejzażowym, a także bioenergoterapią. Pochowany na cmentarzu w Falenicy.

Andrzej Piątkowski (1934-2010) - szablista, trzykrotny medalista olimpijski w szermierce drużynowo - Melbern i Rzym - srebro, Tokio - brąz.  Sześć razy zdobywał też medale na MŚ, w tym 3 złote (wszystkie drużynowo).  Był ppłk WP. Zagrał Turka walczącego z Wołodyjowskim w "Przygodach pana Michała".  Opracowywał układ pojedynków w "Panu Wołodyjowskim". Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Emil Ochyra (1936-1980) razem z Piątkowskim, Zabłockim i Pawłowskim. Kuszewskim i Ryszardem Zubem zdobył srebrny medal olimpijski w Rzymie w szabli drużynowo. Cztery lata póżniej już bez Kuszewskiego drużyna sięgnęła po brąż na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio. Ochyra miał jeszcze cztery drużynowe tytuły MŚ i jeden srebrny medal indywidualnie (1961).  Zmarł w wieku zaledwie 43 lat i został pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie.

Ryszard Parulski (1938-2017) - szermierz, zdobywca dwóch medali olimpijskich (srebro i brąz) we florecie drużynowo na Igrzyskach w Tokio i Meksyku. W 1961 roku zdobył indywidualny tytuł MŚ we florecie. Dwa lata później sięgnął po złoto w drużynie... szpadzistów. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Ryszard Zub (1934-2015) - trzykrotny medalista olimpijski w szabli drużynowo oraz pięciokrotny medalista MŚ (w tym cztery złote). Wyemigrował do Włoch, gdzie był trenerem szermierki. Zmarł w Padwie i tam także został pochowany.

Zygmunt Pawlas (1930-2001) - srebrny medalista olimpijski w szabli drużynowo z Melbourne 1956. Pochowany na cmentarzu w Piekarach Śląskich. Jego żona Elżbieta była florecistką, olimpijką z Rzymu i Meksyku.

Bogusław Zych (1951-1995) - drużynowy MŚ we florecie z 1978 roku. Na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie zdobył brązowy medal. Miał także bwa brązy z ME. Zginął tragicznie w wypadku samochodowym w Naprawie. Pochowany na Powązkach Wojskowych (kw. G-2b-55)

Kazimierz Laskowski (1899-1961) na początku trenował boks, potem przerzucił się na szermierkę. Specjalizował się w szabli.  W 1928 r. na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie zdobył brązowy medal w drużynie szablistów. W skład medalistów wchodzili także  Tadeusz Friedrich, Aleksander Małecki (1901-1939), Adam Papée, Jerzy Zabielski i Władysław Segda (1895-1994), dziadek znanej aktorki Doroty Segdy. Był także majorem WP, uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej. Spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim (kw. 59A-1-17).

Adam Papee (1895-1990) - dwukrotny brązowy medalista olimpijski w szabli drużynowo z Amsterdamu 1928 i Los Angeles 1932. Razem z nim medale zdobywali wspomniani wcześniej szermierze oraz Władysław Dobrowolski (ojciec aktora Jerzego Dobrowolskiego) i Leszek Lubicz-Nycz. Pappe był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej, kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Leszek Lubicz-Nycz (1899-1939) - ppłk artylerii Wojska Polskiego, brązowy medalista olimpijski w szabli drużynowo z Los Angeles w 1932 roku. Zginął podczas kampanii wrześniowej w bitwie pod Łomiankami. Początkowo pochowany na cmentarzu w Kiełpinie. Obecnie spoczywa w kwaterze A10-1-28 - Powązki Wojskowe razem z bratem, aktorem Bronisławem Lubicz-Nyczem (1906-1981).

Groby mistrzów walki. Stryj gwiazdora "M jak miłość", dziadek znanych aktorów. Niezapomniani

Player otwiera się w nowej karcie przeglądarki