Saturatory z wodą sodową stały na rogu każdej większej ulicy oraz na dworcach. Można było kupić szklaneczkę czystej wody lub wody z sokiem. Najlepszy był malinowy lub wiśniowy. 

Mleko w proszku było niezbędne by w czasie kryzysu lat 80. XX w. przygotować w domu piszingera lub kakaowy blok. Bez matczynej przedsiębiorczości nie rozwinęłyby się kubki smakowe żadnego dziecka. 

Lody Bambino zaczęły produkować Okręgowe Spółdzielnie Mleczarskie na początku lat 60. XX w., gdy rząd Polski nabył duńskie maszyny do ich wytwarzania.

Lepki i słodki blok z masy kakaowej suto  napakowany kruchymi ciasteczkami i orzechami był (i nadal jest) przepyszny

Galaretek było zatrzęsienie. Te na wagę z trudem sprzedawczyni odkrajała lepkim od słodyczy nożem. Najlepsze jednak były galaretki w pudełkach. Eksportowym produktem PRL były cytrusowe galaretki z Zakładów Cukierniczych „Pomorzanka”. Peerelowskie dzieciaki oblizywały sobie palce po łokcie, taka to było pyszna słodycz

Guma Donald pachniała słodkim luksusem. Każde opakowanie zawierało, krótki komiks z przygodami Kaczora  Donalda. Dla pokolenia dorastającego w latach 70. XX w. produkt absolutnie kultowy. 

Od progu Delikatesy pachniały świeżo mieloną kawą i blokiem czekoladowym... Można w nich było kupić Ptasie Mleczko, jeśli go akurat rzucili...

Twarde landrynki cieszyły się wielkim powodzeniem w PRL-u. Każdy kolor to był inny smak. Najmniejszym powodzeniem cieszyły się nieprzezroczyste biała landrynki o smaku migdałów... Dorosłym jednak smakowały.