Prof. Piotr Gliński odpowiada Leszkowi Millerowi

Towarzysz „Europejczyk”

Towarzysz Leszek Miller, były I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Skierniewicach, były członek Biura Politycznego KC PZPR, komunista przez kilkadziesiąt lat swojego życia, który ma na rękach krew wielu zamordowanych przez władze PRL Polaków, a na sumieniu los milionów, którzy musieli żyć w beznadziejnej komunistycznej dyktaturze, postanowił obrzucić mnie kalumniami i insynuacjami.

Redukcja ad faszystam, nazywanie swoich przeciwników politycznych faszystami to stara pałkarska metoda stalinowskiej propagandy. Doskonale pasuje do dorobku życiowego towarzysza Millera. Faceta wożącego w reklamówkach moskiewskie pieniądze na podtrzymanie komunistycznej dyktatury w Polsce. Teraz te wszystkie komuchy, ludzie, którzy – jeszcze raz powtórzę – rządzili w Polsce, gdy przeciwników ich dyktatury nie tylko więziono, odbierano im perspektywy życiowe, lecz także wprost mordowano, stali się nagle „Europejczykami”. I – żeby było jasne – nie mam na myśli szeregowych członków partii, którzy byli tam głównie dla przeżycia, przystosowania się do nieludzkich reguł PRL, ale ludzi, którzy robili w partii komunistycznej kariery, a także dorabiali się dzięki temu, ochoczo pobierali talony na deficytowe dobra czy przydziały na mieszkania, które teraz dziedziczą ich dzieci i wnuki. 

Dziś „Międzynarodówkę” zamienili na „Odę do radości” i udają „Europejczyków”. Próbują się nawet dopisać do tradycji Powstania Warszawskiego. Obłuda to hołd, jaki występek składa cnocie. Ale w tym wypadku, towarzyszu Miller, przesadziliście. Ponieważ – jak wynika z Pana tekstu – wszystko się Panu pokićkało, wyjaśniam: tak. Polska jest z dziedzictwa powstańczego, a wasza tradycja to Stalin, łagry i ubeckie kazamaty. I 100 mln ofiar komunizmu na świecie (ja wiem, że Pan teraz czyta tylko Tokarczuk, ale proponuję uzupełnić lekturę przynajmniej o „Czarną księgę komunizmu” pod red. Stéphane’a Courtois). A za kłamstwa, że komuś „dałem 3 mln” czy że „sponsoruję faszystów”, powinien Pan Towarzysz odpowiedzieć przed niezawisłym, polskim sądem. Bo tam było i jest jedyne właściwe miejsce dla oszczerców i zdrajców. Nawet jeżeli po 1989 r. udało się wam tego uniknąć.

Natomiast co do dotacji dla organizacji pozarządowych, to nawet zrozumiałe, że były komunistyczny kacyk, przyzwyczajony do zamordyzmu, ma kłopoty z akceptacją podstawowych zasad funkcjonowania demokracji. A jedną z nich jest równy dostęp do środków publicznych na zasadach otwartych konkursów dla wszystkich legalnie działających w Polsce stowarzyszeń i fundacji, zarówno lewicowych, jak i prawicowych. W tym także tych, które broniły kościołów przed atakami ideologicznych furiatów czy organizują 11 listopada Marsz Niepodległości gromadzący każdorazowo kilkadziesiąt tysięcy uczestników. Nawet jeżeli nam się to nie podoba i nie zgadzamy się z czyimiś poglądami. Na tym polegają pluralizm, wolność i demokracja. Zarówno europejska, jak i polska. Wiem, że trudno Panu to zrozumieć, a jeszcze trudniej się z tym pogodzić, ale takie są zasady życia w wolnym i demokratycznym społeczeństwie. Polskim i „europejskim”.

Towarzysz Miller nie potrafi też pojąć, że to nie minister „daje” czy „sponsoruje”, jak to było w czasach komunistycznej dyktatury, gdy I sekretarz partii w Skierniewicach decydował o losie, a często szansach życiowych tysięcy mieszkańców „na swoim terenie”. W demokratycznej, wolnej Polsce decydują o tym na ogół niezależne instytucje i komisje grantowe. Mieszanie do tego faszyzmu i chamstwa świadczy raczej o słabych nerwach zmęczonego działacza PZPR z Żyrardowa.