Karol Modzelewski nie żyje. Wybitny opozycjonista zmarł w wieku 81 lat

Prof. Karol Modzelewski urodził się w Moskwie w 1937 roku. Wychował się w rodzinie komunistów - jego ojczym Zygmunt od 1947 roku był ministrem spraw zagranicznych w PRL. W młodości był działaczem Związku Młodzieży Polskiej, członkiem PZPR. Zerwał z systemem komunistycznym w roku 1964, kiedy to razem z Jackiem Kuroniem napisał "List otwarty do partii", w którym skrytykował politykę PZPR, zarzucając, że odchodzi ona od ideałów socjalistycznych, które powinny przyświecać PRL-owi. Był jednym z inicjatorów protestów w marcu 1968 roku na Uniwersytecie Warszawskim.

W czasie PRL był kilkakrotnie więziony i internowany. W więzieniu spędził łącznie ponad osiem lat.

Po wyjściu z więzienia poświęcił się pracy naukowej. Był uczniem prof. Aleksandra Gieysztora, pracował w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN. Napisał opóźniony przez pobyty w więzieniu doktorat i obronił habilitację. Specjalizował się w historii wczesnego średniowiecza, jego doktorat poświęcony był historii państwa pierwszych Piastów.

W 1980 r. zaczął działać w powstającej „Solidarności”; to on zaproponował nazwę dla związku. Szybko trafił do władz związku, był jego pierwszym rzecznikiem prasowym. W czasach stanu wojennego został internowany, a później uwięziony przez komunistyczne władze.

W latach 90. pracował jako naukowiec, został politykiem, był senatorem w „kontraktowym” parlamencie (1989-1991), a później działaczem lewicowej i niekomunistycznej Unii Pracy.

Pracował w Instytucie Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk (między 2007 a 2010 rokiem był jej wiceprezesem). Spod jego pióra wyszła m.in. literacka monografia "Barbarzyńska Europa", wyróżniona w 2007 roku Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Był również laureatem Literackiej Nagrody "Nike" za książkę autobiograficzną "Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca".