Rzeka Lubsza, czyli luba

CIEKAWE MIEJSCOWOŚCI

Gubin: Nazwa osady pojawia się w dokumencie Henryka Brodatego już w 1211 r. W 1235 r. Gubin uzyskuje prawa miejskie. W XVI w. należy do Czech. Od 1620 r. wchodzi w skład Saksonii, a potem Prus. Dziś ma 17 tys. mieszkańców.

Lubsko: Historyczna wzmianka o mieście pochodzi z 1258 r. Od 1482 r. weszło w skład Brandenburgii. Po 1945 roku przez pewien czas nosiło nazwę Zemsz.

Jasień: Początki osady datuje się na XIV w. Prawa miejskie Jasień uzyskał w XVII wieku. W pobliżu w miejscowości Guzów znajduje się rezerwat ekologiczny Torfowisko Guzów.

Znana od 600 lat

Lubsza po raz pierwszy została wymieniona w 1435 r. jako Lobischa od łużyckiego wyrazu "luby" - miły. Później nazywała się: Lubost, Lubist, Lubst. Do dziś w Gubinie rzekę nazywa się Lubicą.

Słupy z żółtej cegły

Około 100 m od źródła znajduje się sztolnia do wywozu węgla. Wydobywano go metodą górniczą, drążąc tunele na płytkiej głębokości. Obecnie tunele zapadły się i po wyrobiskach pozostały szerokie rowy o głębokości ok. 4-5 m i szerokości ok. 10 m. Zachowały się murowane słupy z żółtej cegły, wspierające konstrukcje pod wagoniki kolejki linowej, którą dostarczano węgiel do Żar.

Czysta tylko u źródeł

Lubsza wielokrotnie wylewała, m.in. w latach 1568, 1689, 1740. Uregulowania biegu doczekała się dopiero w latach 40. XIX wieku przy okazji budowy jednej z pierwszych linii kolejowych w Niemczech, łączących Berlin z Wrocławiem. Wody Lubszy są mocno zanieczyszczone. W czasie niskiego poziomu wód rzeka jest otwartym kanałem ściekowym! Na szczęście u źródła rzeka jest czysta.

Przez lasy i doliny

Jest rzeką typowo nizinną. Płynie przez rozległe łużyckie lasy sosnowe i bagniste doliny, przez miasta Jasień i Lubsko (któremu daje nazwę). Meandruje pomiędzy wzgórzami morenowymi.