Groby zbrodniarzy komunistycznych. Krwawe kobiety i szwagier kardynała Macharskiego. Niezapomniani WIDEO

Wasilij Ulrich (1889-1951) - sowiecki prawnik wojskowy. Pochowany na moskiewskim Cmentarzu Nowodziewiczym. W 1945 przewodniczył w Moskwie procesowi przywódców Polskiego Państwa Podziemnego, tzw. "procesie 16"

Roman Rudenko (1907-1981) - oskarżyciel w pokazowym procesie szesnastu (1945), a także główny oskarżyciel z ramienia ZSRR w procesie norymberskim (1946-1946). Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.

Andriej Wyszynski (1983-1954) - prokurator generalny ZSRR i dyplomata. Oskarżyciel w procesach pokazowych okresu wielkiego terroru w ZSRR. Rektor Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. Pochodził z polskiej szlachty, jego ojciec January Wyszyński był właścicielem apteki w Baku. Wyszynski był także ministrem spraw zagranicznych ZSRR i szefem delegacji ZSRR przy ONZ. Zmarł na atak serca w Nowym Jorku. Został pochowany na Placu Czerwonym przy murze kremlowskim. To jemu przypisuje się powiedzenie "Dajcie mi człowieka, a paragraf się znajdzie".

Skazani w "procesie 16":

1. gen. Leopold Okulicki (1898-1946) ps. „Niedźwiadek”, ostatni komendant główny Armii Krajowej. Skazany na 10 lat więzienia. Zmarł w więzieniu na Butyrkach w Moskwie 24 grudnia 1946 roku – najprawdopodobniej zamordowany.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Leopold_Okulicki

2. Kazimierz Pużak (1893-1950), przewodniczący Rady Jedności Narodowej - Stare Powązki Skazany na 1,5 roku więzienia. Ponownie aresztowany przez UB w 1947 roku, skazany na 10 lat więzienia, zmarł 30 kwietnia 1950 roku w więzieniu w Rawiczu.

3. Józef Stemler-Dąbski (1888-1966), wiceminister Departamentu Informacji Delegatury RP na Kraj - uniewinniony - Cmentarz w Józefowie

4. Antoni Pajdak (1894-1988) - PPS-WRN - 5 lat więzienia w innym procesie - Stare Powązki 

5. Stanisław Jasiukowicz (1882-1946) - wiceprezes Stronnictwa Narodowego - 5 lat więzienia, zmarł w więzieniu na Butyrkach w 1946 r.

6. Kazimierz Kobylański (1892-1978) - SN - uniewinniony - Stare Powązki

7. Zbigniew Stypułkowski (1904-1979), Stronnictwo Narodowe - 4 miesiące więzienia 

8. Aleksander Zwierzyński (1880-1958) ze SN - 8 miesięcy więzienia

9. Józef Chaciński (1889-1954) - 4 miesiące więzienia - Stare Powązki

10. Franciszek Urbański (1891-1949) ze Stronnictwa Pracy - 4 miesiące więzienia - Stare Powązki

11. Adam Bień (1899-1998) - 5 lat więzienia - cmentarz parafialny w Niekrasowie

12. Kazimierz Bagiński (1890-1966) - rok więzienia, zmuszony do emigracji.  Pochowany w St. Francis Cemetery w Phoenix.

13. Stanisław Mierzwa (1905-1985) ze Stronnictwa Ludowego - 4 miesiące więzienia. Został pochowany w kaplicy grobowej rodziny Witosów na cmentarzu w Wierzchosławicach.

14. Eugeniusz Czarnowski (1904-1947) - 6 miesięcy więzienia - Powązki Wojskowe

15. Stanisław Michałowski (1903-1984) ze Zjednoczenia Demokratycznego - uniewinniony. Pochowany na cmentarzu w Kórniku.

16. Jan Stanisław Jankowski (1882-1953) - Delegat Rządu na Kraj - 8 lat więzienia. Zmarł w więzieniu we Włodzimierzu 13 marca 1953 roku, na 2 tygodnie przed końcem wyroku, najprawdopodobniej zamordowany.

Wszyscy oni zostali podstępnie aresztowani przez NKWD i następnego dnia wywiezieni na Okęcie, skąd odlecieli specjalnym samolotem do Moskwy.Na umówione spotkanie przywódców PPP 27 marca 1945 nie dotarł Bolesław Biega (1896-1976) , który po dwóch godzinach został aresztowany przez NKWD na dworcu kolejowym w Piotrkowie Trybunalskim, po czym także wywieziony w głąb ZSRR. Po wyjściu na wolność wyemigrował do USA, gdzie zmarł w Chicago. Jego symboliczny grób znajduje się na Starych Powązkach.

Zbrodniarze komunistyczni. Groby katów, sędziów i funkcjonariuszy MBP. Niezapomniani. WIDEO

Jan Młynarek (1921-1990) - kat, jeden z głównych egzekutorów stalinowskich w Polsce Ludowej i funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa. W 1952 został zwolniony z UB za nadużycia. W 1953 został dyrektorem Powiatowego Zakładu Mleczarskiego w Turku. W 1985 został uznany kombatantem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Pochowany na cmentarzu na Miłostowie w Poznaniu.

Julia Brystiger (1902-1975) z domu Prajs - funkcjonariuszka aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej, dyrektor departamentu V i III MBP. Była nazywana "Krwawą Luną", inwigilowała środowisko PPS, PSL oraz kościoła katolickiego. Przypisywano jej stosowanie sadystycznych tortur, w tym seksualnych, co mogło być nieprawdą. W 2016, na kanwie biografii Julii Brystiger, powstał film „Zaćma” w reżyserii Ryszarda Bugajskiego. Z resortu bezpieczeństwa odeszła w 1956 roku. Pracowała jako pisarka. W szpitalu nawiązała znajomość z niewidomą siostrę zakonną Bonifację Goldman, a przez nią – środowisko skupione wokół zakładu dla niewidomych w Laskach. Spotykała się tam z duszpasterzami, jednak zrezygnowała z wizyt z uwagi na inwigilację SB. Pochowana na Powązkach Wojskowych z synem Michałem (1921-2016), muzykologiem, którego ojcem był działacz syjonistyczny, doktor prawa i filozofii Chaim Nuta Brüstigier (1890-1932).

Hipolit Duljasz (1911-1996) - funkcjonariusz organów bezpieczeństwa PRL, pułkownik Milicji Obywatelskiej, dyrektor Departamentu VI Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (Departament Więziennictwa) w latach 1951–1954. Pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie.

Bolesław Galczewski (1922-2013) - pułkownik Ludowego Wojska Polskiego, dyrektor Departamentu IV Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w latach 1953–1954. Walczył z żołnierzami wyklętymi w latach 1945-1947. Pochowany na Cmentarzu Południowym.

Faustyn Grzybowski (1913-1999) - żołnierz Armii Czerwonej, oficer ludowego Wojska Polskiego funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.Kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku, Lublinie i Wrocławiu. Pochowany na cmentarzu miejskim w Białymstoku

Michał Hakman (1906-1972) znany też jako Adolf Ungar-Weiser - pułkownik ludowego Wojska Polskiego, MBP i MSW. Pochowany na Wojskowych Powązkach w Warszawie.

Józef Kratko (1914-2004) właśc. Josif Kratko - oficer ludowego Wojska Polskiego, pułkownik Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Dał się poznać jako bezwzględny funkcjonariusz resortu bezpieczeństwa. Był też nauczycielem muzyki, grał na skrzypcach. Jego córka brała udział w wystąpieniach studenckich. Został oskarżony o udział w wywoływaniu zajść marcowych 1968. Zmuszony do emigracji, pozbawiony obywatelstwa i zdegradowany przez gen. Jaruzelskiego do stopnia szeregowca. Pochowany na Cmentarzu Leśnym w Sztokholmie. Jego pierwsza żona, Helena z domu Bartoszewska zginęła w 1943 roku podczas skoku ze spadochronem. Z drugą, Eufrozyną z domu Magiera miał dwie córki. Z trzecią żoną, Krystyną Bażańską miał córkę.

Jan Tutaj (1907-1996) - podpułkownik, oficer aparatu bezpieczeństwa PRL. Nadzorował początkowy etap operacji „Cezary”, która doprowadziła do rozbicia resztek antykomunistycznego podziemia. Brał udział w operacji osaczenia i ujęcia Zdzisława Brońskiego Uskoka prowadząc z nim pertraktacje poprzez właz bunkra. W latach 1947–1949 dyrektor Departamentu III Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Po 1949 zwolniony ze służby. W 1953 skazany na karę 15 lat więzienia. Pochowany na Cmentarzu Północnym.

Stanisław Wolański (1918-1987) - brał bardzo aktywny udział w walce z „reakcyjnymi bandami”, czyli antykomunistycznym podziemiem niepodległościowym; dowodzona przez niego brygada przeprowadziła ok. 260 operacji i miała 8 starć z „bandami”, w czasie których zabito 30 i schwytano 55 „bandytów”, zdobyto 110 sztuk broni i zniszczono 192 bunkry - pułkownik MO, Komendant Główny MO w latach 1953–1956, oficer polityczny, szef sztabu KBW w latach 1948–1950, dyrektor Departamentu IX MBP (1953), wicedyrektor Departamentu III MBP (1950–1953). Pochowany na Cmentarzu Północnym.

Aleksander Omiljanowicz (1923-2006) - pisarz, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL. W 1946 pełnił obowiązki szefa III sekcji do walki z bandytyzmem w suwalskim Urzędzie Bezpieczeństwa. Na podstawie jego dokumentów skazano na karę śmierci 4 osoby. Skazany przez Sąd w Suwałkach na 4,5 roku pozbawienia wolności za zbrodnie przeciwko ludności w latach 1946–1947. Uznano go za winnym „bezprawnego zatrzymywania, bicia i znęcania się nad członkami organizacji niepodległościowych, głównie ugrupowania Wolność i Niezawisłość”. Od września 2005 odbywał karę więzienia w Białymstoku, a po pogorszeniu stanu zdrowia w Barczewie, gdzie zmarł.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Omiljanowicz

Władysław Spychaj-Sobczyński (1904-1986) - pułkownik LWP, funkcjonariusz NKWD i Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w stopniu podpułkownika (1952) - w tym szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowie i w Kielcach w czasie pogromu kieleckiego (1946). Pochowany na Cmentarzu Północnym.

Stanisław Supruniuk (1921-2011) - partyzant radziecki i członek Armii Ludowej w czasie II wojny światowej, były szef Urzędów Bezpieczeństwa w Nisku, Krośnie i Gdyni, agent NKWD. W 1946 roku Stanisław Supruniuk „pełniąc służbę na stanowisku szefa PUBP w Krośnie przyczynił się do rozbicia oddziału Żubryda - Antoni Żubryd (1918-1946). Wyróżniał się on okrucieństwem wobec przesłuchiwanych, bijąc ich pałką i maltretując. Aresztował, a następnie skatował i wydał NKWD zamordowanego później przez Sowietów szefa Kedywu Okręgu AK Nisko-Stalowa Wola Tadeusza Sochę. Z jego rozkazu ubecy zamordowali Janinę Oleszkiewicz, ciężarną żonę dowódcy zgrupowania NZW Franciszka Przysiężniaka (1909-1975). Podziemie niepodległościowe wydało na niego wyrok śmierci. Podczas jednego z zamachów Supruniuk został lekko ranny w rękę. W 2000 roku do prokuratury został skierowany wniosek o ściganie Supruniuka za zbrodnie na narodzie polskim. Postawiono mu łącznie 80 zarzutów. W momencie śmierci Supruniuka proces został umorzony.

Juliusz Burgin (1906-1973) - wysoki funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (m.in. dyrektor gabinetu ministra), pułkownik LWP, współpracownik NKWD i NKGB od 1939, z zawodu ślusarz. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B33-6-13). Jego żoną była Maria Wierna (1914-2004).

Władysław Dominik - (1905-1969) - dyrektor Wydziału Śledczego w RBP PKWN w 1944, p.o. szef WUBP w Warszawie 1945–1946, zastępca kierownika Wydziału do Walki z Bandytyzmem MBP 1946–1949. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 31A-5-9)

Franciszek Jóźwiak (1895-1966) - generał dywizji ludowego Wojska Polskiego, komendant główny Milicji Obywatelskiej (1944–1949) i wiceminister bezpieczeństwa publicznego (od marca 1945 do marca 1949). Powązki Wojskowe (kwatera A28-tuje-18). W latach 1942–1956 był mężem Heleny Wolińskiej, prokuratora wojskowego w stalinowskich procesach politycznych, która zostawiła go i powróciła do Włodzimierza Brusa, swego pierwszego i trzeciego męża.

Helena Wolińska (1919-2008) pierwotnie Felicja (Fajga Mindla) Danielak - ppłk, prokurator, polityk, nauczycielka akademicka (doktor nauk prawnych), oskarżająca w procesach politycznych okresu stalinizmu w Polsce, w tym zakończonych tzw. mordami sądowymi. W czerwcu 1967 została wykluczona z PZPR z powodu skrytykowania antyżydowskiego przemówienia Władysława Gomułki. Wkrótce potem Wolińska wraz z mężem, prof. Włodzimierzem Brusem (1921-2007), wyjechała z Polski. Na początku lat 70. osiadła w Wielkiej Brytanii, gdzie została naturalizowana. Pochowana w kwaterze żydowskiej cmentarza Wolvercote w Oxfordzie.W 1998 Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej wystosowało do władz brytyjskich wniosek o ekstradycję Wolińskiej, zarzucając jej bezprawne pozbawienie wolności w latach 1950–1953 24 żołnierzy Armii Krajowej, w tym gen. bryg. Augusta Emila Fieldorfa „Nila”. Wniosek ekstradycyjny został odrzucony przez Brytyjczyków w 2006 z uzasadnieniem, iż Wolińska została naturalizowana w Wielkiej Brytanii jak repatriant-bezpaństwowiec, ofiara czystek etnicznych, a w chwili wyjazdu władze PRL wydały jej tzw. dokument podróżny, stwierdzający, że nie jest obywatelką polską.

Oskarżona stwierdziła, że przedstawione jej zarzuty mają charakter polityczny i antysemicki, zaś w Polsce nie może w konsekwencji oczekiwać sprawiedliwego sądu.Pozbawiono jej specjalnej emerytury wojskowej - 1500 zł. W 2006 prezydent RP Lech Kaczyński pozbawił ją Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski przyznanego 10 października 1945 i Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski. W 2007 prokurator IPN wystąpił z wnioskiem o wydanie europejskiego nakazu aresztowania.Przyjaźniła się z profesorem Leszkiem Kołakowskim, który był jedną z dziesięciu osób obecnych na jej utajnionym pogrzebie. Rozmowy z Wolińską zainspirowały reżysera Pawła Pawlikowskiego do stworzenia postaci byłej stalinowskiej prokurator Wandy Gruz w oscarowym filmie "Ida".

Bolesław Kowalski, właściwie Bolesław Kaźmirak (1924-1966) ps. Cień - pułkownik ludowego Wojska Polskiego, zbrodniarz okresu II wojny światowej i Polski Ludowej, odpowiedzialny za mordy na żołnierzach Armii Krajowej, ludności cywilnej i rabunki. Został aresztowany w 1951 w związku z zabójstwami Żydów na Lubelszczyźnie, dokonanymi w 1944 przez oddział dawnego dowódcy „Cienia”, Edwarda Gronczewskiego (1923-1976 - Powązki Wojskowe) „Przepiórki”. Skazany na 3 lata więzienia za „Nielegalne posiadanie broni i nadużycie władzy”. Po rehabilitacji w listopadzie 1954 podjął pracę w centrali Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. W 1957 powrócił do wojska jako „ofiara stalinowskich represji” i otrzymał przydział w Głównym Zarządzie Politycznym WP. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Alei Zasłużonych.

Stefan Kalinowski (1907-1983) - prokurator generalny od 9 września 1950 do 20 kwietnia 1956 - Powązki Wojskowe.

Henryk Palka (1908-1981) - pułkownik, oficer aparatu bezpieczeństwa PRL. W okresie od 1 sierpnia 1944 do 31 grudnia 1947 brał udział w walce z „bandami i reakcyjnym podziemiem”. Od 1 sierpnia 1949 zastępca szefa WUBP w Poznaniu. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.

Abraham Preminger (1918-1946) - żołnierz Armii Czerwonej, kapitan Ludowego Wojska Polskiego. Wziął udział w pościgu za członkami samodzielnego batalionu operacyjnego NSZ „Zuch” kapitana Antoniego Żubryda, po zatrzymaniu przez nich pięciu funkcjonariuszy Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (PUBP) w Lesku. W okolicach Płowiec, na leśnej drodze, został zastrzelony przez innych członków partyzantki (mieli być nimi ppor. Tadeusz Lipski vel Puchacz i chor. Henryk Książek (1923-1946, jego grób w Sanoku był bezimienny do 1990) – obaj wcześniejsi dezerterzy z 32 pułku piechoty). Zdjęcie Abrahama Premingera w trumnie na katafalku zostało opublikowane w obszernym artykule pt. Wojsko łamie terror NSZ, banderowców i spółki, opublikowanym na łamach tygodnika ilustrowanego „Żołnierz Polski” w czerwcu 1946. Preminger został pochowany na terenie Cmentarza Centralnego w Sanoku, w kwaterze żołnierzy i oficerów Wojska Polskiego poległych w walkach o wyzwolenie w latach 1918–1948. Żołnierze oddziału „Zuch” podjęli nieudaną próbę wykopania zwłok kpt. Premingera na cmentarzu. W czasie potyczki funkcjonariuszy Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (PUBP) w Sanoku z żubrydowcami, śmierć poniósł zastępca dowódcy 8 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty ppłk Teodor Rajewski (1916-146), który pochowany jest obok Premingera.

Konrad Świetlik (1911-1998) - generał brygady Wojska Polskiego. Szef Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP (1945–1946), dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (1946–1948), wiceminister bezpieczeństwa publicznego (1948–1954), wiceminister spraw wewnętrznych (1954–1958), członek Komitetu Centralnego PZPR (do 1955). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B33-3-3). Jego żoną była działaczka partyjna i historyk Franciszka Świetlikowa (1912-1972).

Stanisław Zarako-Zarakowski (1909-1998) - prawnik, generał brygady ludowego Wojska Polskiego (zdegradowany 1991), naczelny prokurator wojskowy od 2 lipca 1950 do 19 kwietnia 1956, odpowiedzialny za wydawanie wyroków śmierci na żołnierzy i działaczy podziemia niepodległościowego. Oskarżyciel w procesach oficerów Wojska Polskiego II RP, Kazimierza Pużaka (skazanego 19 listopada 1948), biskupa Czesława Kaczmarka. W 1991 został zdegradowany przez Lecha Wałęsę bez odebrania odznaczeń.Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Jan Zaborowski (1915-2004) - sędzia pochodzenia żydowskiego, kolaborant III Rzeszy, autor wyroków śmierci na żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowegoZostał pochowany na warszawskim cmentarzu Bródnowskim.

Zygmunt Bukowiński (1921-1983) - kapitan WP, sędzia Wojskowego Sądu Rejonowego we Wrocławiu i w Warszawie, odpowiedzialny za wydawanie wyroków śmierci na żołnierzy podziemia antykomunistycznego. Został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.

Stanisław Cypryszewski (1893-1983) - prokurator Ludowego Wojska Polskiego. Brał udział w sprawie i w egzekucji – 25 maja 1948 - rotmistrza Witolda Pileckiego, oraz pozostaje współodpowiedzialny za skazanie i śmierć podpułkownika Hieronima Dekutowskiego ps. Zapora (1918-1949). Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie.

Zbigniew Domino (1929-2019) - pułkownik ludowego Wojska Polskiego, prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej w czasach stalinizmu, pisarz. W 2011 roku Janusz Zaorski wyreżyserował "Syberiadę polską" na podstawie najbardziej znanej książki Zbigniewa Domino. Pochowany na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie.

Julian Polan-Haraschin (1912-1984) - zbrodniarz komunistyczny odpowiedzialny za wydanie ponad 65 wyroków śmierci na żołnierzy podziemia niepodległościowego, pułkownik LWP (zdegradowany 1963). Oskarżony o łapownictwo, fałszowanie wyników egzaminów i sprzedawanie dyplomów. 2 listopada 1963 skazany na 9 lat więzienia, 35 000 złotych grzywny i degradację do stopnia szeregowego przez Sąd Powiatowy dla miasta Warszawy. Karę odbywał w więzieniu w Sztumie. Podczas odbywania kary od 1965 lub 1966 był „agentem celnym” Biura Śledczego MSW o pseudonimie „Leon”. W zamian za ułatwienie warunkowego zwolnienia zobowiązał się do współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa. Rozpracowywał m.in. ks. Franciszka Macharskiego i ks. Karola Wojtyłę. Ożenił z Janiną Macharską, siostrą kardynała Franciszka. Miał dwójkę dzieci. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Marian Ryba (1919-2018) - generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk prawnych, Naczelny Prokurator Wojskowy - zastępca Prokuratora Generalnego PRL (1956–1968) Prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej (1978–1981). Oskarżony przez IPN o zbrodnię komunistyczną: wielokrotne oskarżanie żołnierzy niezłomnych, wobec których wymierzano wyroki śmierci. Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim.

Jerzy Maurycy Modlinger (1900-1983) - prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej w czasach stalinizmu, podpułkownik ludowego Wojska Polskiego. Z żoną Teresą miał syna, dziennikarza Jerzego Bernarda Modlingera, byłego kierownika Teleexpressu i szefa redakcji politycznej Wiadomości (ur. 1952). Zmarł w 1983 i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Emil Merz (1897-1972) - funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, sędzia Sądu Najwyższego, gdzie przez cztery lata stał na czele tajnego wydziału III Izby Karnej, sekcji rozpoznającej odwołania od wyroków sądów pierwszej instancji. Z 34 wyroków kar śmierci orzeczonych w I instancji utrzymał 14. Istotną rolę pełnił między innymi w mordzie sądowym na gen. Fieldorfie. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Maria Gurowska vel Maria Górowska z domu Zand (1915-1998) - sędzia w okresie PRL. Skazała na karę śmierci Augusta Emila Fieldorfa (1895-1953)10 sierpnia 1995 Prokuratura Wojewódzka w Warszawie postawiła Gurowskiej zarzut popełnienia przestępstwa zabójstwa. Gurowska podtrzymała zasadność wyroku wydanego na Fieldorfa, uznając nadal wyrok śmierci za słuszny. W piśmie do ministra sprawiedliwości napisała, że wymierzając karę, opierała się na dowodach, na podstawie obowiązującego wówczas prawa. Wkrótce po rozpoczęciu procesu, zmarła. Pochowana w Jedwabnie.

Igor Andrejew (1915-1995) - prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.Był jednym z sędziów Sądu Najwyższego, którzy w 1952 zatwierdzili wyrok śmierci na gen. Auguście Fieldorfie „Nilu”. Jego rola w tej zbrodni sądowej nie była szerzej znana i wyszła na jaw dopiero w marcu 1989, gdy „Tygodnik Powszechny”. Andrejew został wykluczony ze składu Rady Naukowej Instytutu Prawa Karnego. Wykluczono go też z Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Karnego. Przez ostatnie lata życia był sparaliżowany. Pochowany na Powązkach Wojskowych. W czasie wojny stracił ojca, adwokata Pawła Andrejewa (1887-1942) skazanego na śmierć w ZSRR i przybranego brata Aleksandra, który zginął z rąk bandytów w 1943. Jego drugą żoną była Zofia, łączniczka AK.

Wiktor Suchocki (1906-1956) - podpułkownik LWP, prokurator wojskowy oskarżający w procesach żołnierzy antykomunistycznego podziemia niepodległościowegoBył obecny podczas egzekucji (mordu sądowego) Danuty Siedzikówny (1928-1946) „Inki”, 17-letniej sanitariuszki i łączniczki 5 Brygady Wileńskiej AK, oraz Feliksa Selmanowicza (1904-1946) ps. „Zagończyk”, dowódcy patrolu Brygady; odczytał wówczas wyrok śmierci i wydał rozkaz plutonowi egzekucyjnemu: „Po zdrajcach narodu polskiego ognia!”. Zmarł podczas leczenia sanatoryjnego w Kowarach

Marian Frenkiel (1919-1995) - prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej okresu stalinowskiego, międzynarodowy mistrz w brydżu. Oskarżając w procesach, niejednokrotnie żądał wyroków śmierci, np. w sprawie majora Zefiryna Machalli (1915-1952) oraz lansował tezę, że „jeżeli fakty są inne, niż chciałaby prokuratura, to tym gorzej dla faktów”. W 1956 Najwyższy Sąd Wojskowy uchylił wyrok skazujący Machalla na karę śmieci. Podczas śledztwa był torturowany m.in. przez płk. Władysława Kochana (1917-2008 - pochowany na cmentarzu parafialnym w Dębicy), a karę śmierci orzekł sędzia Feliks Aspis. Jego grób znajduje się na Powązkach Wojskowych.

Władysław Stasica (1913-1973) - prawnik, pułkownik ludowego Wojska Polskiego, w PRL sędzia aparatu represji wobec działaczy niepodległościowychBył szefem Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, na części wojskowejJego żoną była Sabina Stasica, romanistka, z którą miał syna Jacka, matematyka i brydżystę i córkę Ludmiłę. Wydawał wyroki śmierci, 8 z nich wykonano, m.in. na ks. Władysławie Gurgaczu ps. „Ojciec” (1914-1949) - jego szczątki zidentyfikowano w 2018 roku i pochowano w Kwaterze Wojennej Żołnierzy Podziemia Niepodległościowego 1939-1963 na cmentarzu przy ul. Prandoty w Krakowie.

Beniamin Wajsblech (1908-1991) - wiceprokurator Generalnej Prokuratury PRL, oskarżyciel w procesach politycznych w czasach stalinizmu, m.in. Emila Fieldorfa, dla którego zażądał kary śmierci. Pochowany na Powązkach Wojskowych.

Mieczysław Widaj (1912-2008) - pułkownik Ludowego Wojska Polskiego, zastępca przewodniczącego Najwyższego Sądu Wojskowego, w latach 1945–1953 odpowiedzialny za skazanie na śmierć ponad 100 żołnierzy podziemia niepodległościowego, zbrodniarz komunistyczny. Widaj miał zostać pochowany na starym cmentarzu na Służewie w Warszawie koło kościoła św. Katarzyny, gdzie w latach 1945–1955 bezimiennie pochowano 2 tys. osób. Po protestach ostatecznie żona pochowała męża na cmentarzu w Grabowie. Po aktach profanacji grobu bez pomnika, prawdopodobnie w 2009, szczątki zostały ekshumowane i przeniesione na cmentarz w okolicach Grodziska Mazowieckiego.