Gdzie słynny Don Kichot walczył z wiatrakami?

Don Kichot to tytułowy bohater powieści Miguela Cervantesa. Alonso Quixano był hiszpańskim szlachcicem, którego największą pasją były księgi opowiadające o wyczynach średniowiecznych błędnych rycerzy. Po intensywnej lekturze Alonso tak bardzo stracił kontakt z rzeczywistością, że uwierzył, iż sam jest błędnym rycerzem o imieniu Don Quixote. W Polsce przyjęła się francuska wersja Don Kichot, przy czym "ch" jest czytane jako "sz".

Wyruszył w świat na swoim rumaku Rosynancie (w rzeczywistości była to nędzna szkapa) i w towarzystwie giermka Sancho Pansy, podróżującego na ośle.

Ogniste potwory

Ojczyzną Don Kichota w książce jest La Mancha, kraina położona na południe od Madrytu. Panuje opinia, że jest ona najbardziej hiszpańska w całej Hiszpanii. Na terenie La Manchy można spotkać urocze miasteczka, w których czas się zatrzymał, zamki, gaje oliwne, winnice. Głównym miastem regionu jest dawna stolica Hiszpanii - Toledo. W tym mieście swój ślad zostawili Wizygoci, Maurowie, Żydzi i chrześcijanie. Tutaj też najbardziej twórczy okres swojego życia spędził malarz El Greco.

La Mancha słynie przede wszystkim z wiatraków. To z nimi toczył walkę dzielny Don Kichot, wyobrażając sobie, że to groźne, ziejące ogniem olbrzymy. Gdzie się ten pojedynek odbył?

Kilka miejscowości twierdzi, że to właśnie w ich okolicach. Jedną z nich jest Consuegra. Miasteczko ma 10 tys. mieszkańców, a nad nim góruje jedenaście wiatraków tynkowanych na biało, o zaokrąglonych kształtach. W okolicy znajdują się opisywane w książce pola szafranu. Jak potwierdzają źródła historyczne, Miguel Cervantes rzeczywiście był w Consuegrze i przechadzał się pomiędzy czynnymi wtedy wiatrakami. Większość z nich jest obecnie zamknięta, a w kilku urządzono sklepiki z tandetnymi pamiątkami dla turystów. Tubylcy jednak twierdzą, że kiedyś wiatraków było więcej. Wiatraki znajdują się również w Campo de Criptana, niecałe 30 km na południe od Toledo.

Gniazdko ukochanej

Don Kichot, jak każdy szanujący się błędny rycerz, posiadał damę swego serca. Uczynił nią prostą, krzepką dziewkę z winiarni - Aldonzę Lorenzo. Nazwał ją Dulcyneą z Toboso. To uśpione miasto, parędziesiąt kilometrów na południe od Toledo. Słynie z zielonych okiennic i tego, że... niewiele się w nim dzieje. Choć Dulcynea jest postacią fikcyjną, władze miasta wyznaczyły dom, gdzie mieszkała ukochana rycerza. Na wysokim szarym budynku powiewa hiszpańska flaga, a w środku znajduje się muzeum.

Z miską na głowie

Powieść Miguela Cervantesa nosi pełny tytuł "Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manchy". Pierwsza część ukazała się w 1605 r., zaś druga - dziesięć lat później. To parodia romansów rycerskich. W pierwszej części towarzyszymy Don Kichotowi i Sancho Pansie w trzech wyprawach. Podczas pierwszej oberża staje się zamkiem, oberżysta - jego kasztelanem. Po drodze dochodzi do potyczki z kupcami, która kończy się solidnym obiciem grzbietu Don Kichotowi. Później błędny rycerz odbywa walkę z wiatrakami, zdobywa miskę golibrody, którą uznaje za czarodziejski hełm, i po tych "triumfach" wraca do rodzinnej wioski.

W drugiej części rycerz podąża do Barcelony, gdzie odwiedza księżnę, która bawi się jego szaleństwem. Sancho Pansa dla zabawy zostaje mianowany gubernatorem wyspy. Wszystko to załamuje Don Kichota, który wraca do swojej wioski, gdzie umiera.