Cmentarz funkcjonował od poł. XVII do końca XVIII w. przy Kościele Ojców Bonifratrów. Analizy pokazały, że aż ¾ pochówków to mężczyźni w wieku 20-30 lat. Kobiet było kilkanaście, a dzieci kilka procent. Średni wiek, zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet nie przekraczał 38 lat. Najwięcej było osób o wzroście 164-166,9 cm i 170-179,9 cm, wśród kobiet natomiast dominowały o wzroście 140-148,9 cm i 153,0-159,9 cm – wynika z analizy Wandy Kozak – Zychman, antropologa oraz Anny Szarlip, archeologa.
To byli ludzie chorzy
Uwagę badaczy zwrócił bardzo wysoki odsetek szkieletów, na których występowały zmiany patologiczne o bardzo zróżnicowanym pochodzeniu. 2/3 osobników posiadało uchwytne na kośćcu odstępstwa będące wynikiem długotrwałych procesów chorobowych, urazów, bądź anomalii rozwojowych. W przypadku wielu szkieletów rejestrowano więcej niż jedną zmianę.
U blisko połowy dorosłych stwierdzono schorzenia zwyrodnieniowo-przeciążeniowe na kręgosłupach oraz zmiany rozwojowe. Ciekawymi przypadkami były szkielety mężczyzn noszące ślady choroby weneryczne. Wiele badanych osób miało problem z próchnicą, paradontozą i kamieniem nazębnym.
Badane zwłoki miały wiele zmian pourazowych na czaszkach czy klatce piersiowej, zapewne rany odniesione podczas walki (złamania, postrzały oraz urazy powstałe wskutek ciosów zadanych - w większości przypadków - narzędziami ostrokrawędziowymi).
