Jan Gliński urodził się w 1915 r. w Wiedniu. W 1939 roku ukończył studia medyczne na Uniwersytecie im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Jego rodzice również byli lekarzami. W trakcie wojny należał do AK i znalazł się w 3. kompanii zgrupowania AK „Gurt”. Miał dwa pseudonimy - „Gbur” i „Doktór Jan”. Na początku wojny dostał się do niewoli pod Kockiem. Nie przebywał w niej długo, bo Niemcy zwalniali sanitariuszy. Później do wybuchu powstania pracował w szpitalu na Woli.
„Pierwszych rannych w naszym punkcie mieliśmy 2 sierpnia, bo wtedy Niemcy, którzy bardzo mocno obsadzili pocztę na rogu ul. Poznańskiej i Nowogrodzkiej, w pobliżu nas ewakuowali dwa domy na ulicy Poznańskiej i zapędzili kobiety, dzieci, starszych ludzi, mężczyzn i kazali rozbierać barykadę, która mieściła się w poprzek ul. Nowogrodzkiej, ale po drugiej stronie. Oczywiście, wywiązała się strzelanina z obu stron i wtedy dostaliśmy dwanaście osób rannych, którymi opiekowaliśmy się już potem w naszym punkcie. Był tam cech piekarzy, zajęliśmy ich lokal, żeby rannych, a potem i różnych chorych móc tam leczyć” - to fragment powstańczych wspomnień opublikowanych przez Muzeum Powstania Warszawskiego.
Źródła: Muzeum Powstania Warszawskiego
Podcasty
Playlisty tematyczne
