Slang z zakładów pogrzebowych: Gorący kubek Knorra to ...

Przez lata obrzędy związane z pogrzebami się zmieniły. Kiedyś rodzina czuwała przy zmarłym przez kilka dni, wraz z sąsiadami i krewnymi. Zasiadano wokół trmuny i śpiewano pieśni pogrzebowe. A wyprowadzenie ciała do kościoła następowało z domu zmarłego.

Dziś jest zupełnie inaczej, zmarły na pogrzeb czeka w domu pogrzebowym. O obrzędach pogrzebowych w rozmowie z tygodnikiem "Polityka" opowiedziała antropolog kultury prof. Anna E. Kubiak, która jest autorką książki "Pogrzeby to nasze życie".

Profesor wyjaśniła, że w Polsce funkcjonuje kilka związków zrzeszających osoby pracujące przy pogrzebach. To m.in. Polskie Stowarzyszenie Pogrzebowe i Polska Izba Pogrzebowa. Jak przyznaje prof. Kubiak do branży zajmującej się pogrzebami należą różne osoby: - Siłą rzeczy do zawodu trafiają również ludzie przypadkowi. Ale to się zmienia.

A skoro tak to i różne sposoby mają oni, by radzić sobie ze śmiercią, z którą obcują każdego dnia. Co więc robią? Antropolog wyjaśnia, że oswajają śmierć, mają nawet swój własny slogan zawodowy: - Ostatecznie co ludzie też są wobec niej [śmierci, przyp. red.] bezbronni. Muszą ją jakoś oswoić. Mają swój branżowy żargon. Na wisielca mówią "wisiorek" - wyjaśnia w rozmowie z tygodnikiem ekspertka.

I podaje inne przykłady żargonu: - Na zmarłego, który już nabrzmiał "murzynek", to przez ciemne plamy opadowe na ciele. Żargon branży ma swoje regionalizmy. Jakie konkretnie, profesor przyznaje, że: - W województwie pomorskim na wysokie trumny mówią "kutry", w mazowieckim "jesionki". Urna to "gorący kubek Knorra" - ujawnia.