Wideo
Pogoda
Quizy
Cukrzyca jest stanem, w którym stężenie glukozy we krwi stale lub często jest większe od stężenia prawidłowego (hiperglikemia) i glukoza może przedostawać się do moczu. Zasadniczym tego powodem jest utrudnienie w przenikaniu cukru z krwi do komórek, które zużywają glukozę do swoich normalnych procesów życiowych. Życie komórek to życie całego organizmu.
Do najczęstszych symptomów cukrzycy można zaliczyć: senność, ogólne osłabienie, utratę wagi mimo prób zaspokojenia silnego głodu, zwiększone pragnienie i związaną z tym zwiększoną ilość oddawanego moczu. Mogą występować także nudności oraz zmęczenie.
Proces przenikania glukozy do komórek jest złożony. Pobudza go hormon - insulina. Powoduje on zmiany w błonach komórkowych, które ułatwiają przenikanie glukozy z zewnątrz do komórek. Pod wpływem insuliny istnieje możliwość wykorzystania glukozy. Brak insuliny uniemożliwia ten proces - powstaje cukrzyca.
Jeśli insuliny nie ma lub jej wydzielanie jest znacznie zmniejszone, powstaje cukrzyca typu 1. W cukrzycy typu 2 pierwotną przyczyną jest nie tyle brak wytwarzania insuliny, ile brak wrażliwości komórek na ten hormon. Mechanizmy przenikania lub transportu i wykorzystania glukozy przez komórki - zwłaszcza mięśni i wątroby - są wadliwe, mniej czułe i wymagają większej ilości insuliny, niż są w stanie wydzielić komórki beta.
Kto jest zagrożony
Osoby o zwiększonym ryzyku zachorowania na cukrzycę to:
- najbliżsi krewni chorych na cukrzycę,
- osoby, u których wykrywano
- w przeszłości upośledzenie tolerancji glukozy,
- kobiety, które przebyły cukrzycę ciężarnych,
- osoby, u których wykryto przeciwciała przeciwwyspowe (przeciwciała przeciwko antygenom wysp trzustkowych Langerhansa).
Podcasty
Playlisty tematyczne
