Łodzianizmy, czyli charakterystyczne słownictwo spotykane tylko wśród mieszkańców aglomeracji łódzkiej, doczekają się słownika. Prawdopodobnie zostanie wydany jeszcze w tym roku przez Centrum Dialogu im. Marka Edelmana na 100-lecie przyłączenia Bałut do Łodzi. W tym celu "przesłuchani" zostali m.in. mieszkańcy jednej z najciekawszych łódzkich dzielnic - Bałut. To właśnie "bałuciarze" pamiętają najwięcej łodzianizmów.
Co charakterystycznego jest w wymowie łodzian? To u nas często pomija się w mowie zmiękczenia w końcówkach czasowników w pierwszej osobie liczby pojedynczej, np. "ja kąpę" zamiast "kąpię", czy też "sypę" zamiast "sypię".
Bardziej i mniej znane łodzianizmy
W łódzkiej gwarze funkcjonują też specjalne słowa, które nam mogą wydawać się oczywiste, jednak osoby spoza Łodzi mogą mieć problem z ich zrozumieniem. Te bardziej znane, to "krańcówka" (pętla linii tramwajowej lub autobusowej), "angielka" (bułka paryska), "migawka" (bilet okresowy komunikacji miejskiej), czy też "rzeźnik" (sklep mięsny).
A to TOP 10 łodzianizmów, których możecie nie znać:
1. aplikować się – zalecać się
2. betka, betki – drobna sprawa (od bedłek małych grzybów, nie prawdziwków, sprzedawanych na targach na objętość, mierzonej miseczkami lub szklankami)
3. cztujda – gęsta zupa
4. drygle – zimne nóżki (garmażeryjne)
5. jechać do Rygi – wymiotować
6. klapitka – rodzaj kamienicy (utworzone od nazwiska Klapita, właściciela)
7. lebera – wątrobianka (wyrób garmażeryjny)
8. sładnie – łatwo, ładnie, dobrze
9. tytka – papierowa torebka, kawałek papieru spiralnie zwinięty
10. żulik – chleb turecki z rodzynkami
A tu więcej łodzianizmów:
Które łodzianizmy zaskoczyły Was najbardziej? Piszcie!
