Zabytkowy park odzyskał blask! Kiedyś był majątkiem dworskim, teraz cieszy mieszkańców Rzeszowa

Rewitalizacja Parku im. Szafera na os. Słocina w Rzeszowie była możliwa dzięki projektowi  "Parki miejskie mają znaczenie - nowe podejście do zarządzania zielenią miejską w Iwano-Frankiwsku i Rzeszowie", Sporo się zmieniło! W parku wybudowano nowe alejki, powstały mostki na stawie, a sam staw został oczyszczony. Pojawiły się nowe kwiaty i rośliny, nasadzono drzewa. Uwagę przykuwa również stylowe oświetlenie. Zrewitalizowany został również plac zabaw dla dzieci.

Koszt inwestycji to blisko 2,5 mln zł.

Park w Słocinie. Miejsce z historią

Nie wszyscy wiedzą, że słociński park ma bogatą historię. Powstał on jako część  zespołu dworsko-parkowo-folwarcznego w  w XIX w. Jak przypomina Urząd Miasta Rzeszowa, majątek w końcówce XVII i w XVIII w. był własnością rodu Branickich, a przez długi okres w XIX w. m Maurycego Korwin-Szymanowskiego i jego żony Anny z Zawiskich. To z ich inicjatywy najprawdopodobniej przebudowano wcześniej istniejący dwór oraz zespół dworski. Następnie majątek przechodził w ręce: Zofii Wallis (córki Szymanowskich), Brunickich oraz Chłapowskich. Zespół dworski po II wojnie światowej był użytkowany był przez Gminną Spółdzielnię.  W dworze od 1967 roku znajdował się Państwowy Dom Dziecka.

Historia założenia ogrodowego sięga przypuszczalnie XVIII wieku, ale jego pełny rozkwit można dostrzec na mapach katastralnych z połowy XIX wieku. Wtedy to prezentował się jako imponujący kompleks dworsko-parkowy z folwarkiem, zachwycający przemyślanym układem przestrzennym. Park o nieregularnym, wielobocznym kształcie zapraszał gości od strony folwarku (wschodniej), prowadząc do dworu skrytego w sercu zieleni. Dwór otoczony był siecią swobodnie wijących się ścieżek, malowniczych drzew i bujnej, niskiej roślinności. Od strony południowej dwór poprzedzał elegancki, owalny gazon, a północna część parku zdobiona była stawami.

Choć czas i zmiany z II połowy XX wieku odcisnęły swoje piętno, wciąż można odnaleźć ślady dawnej świetności. Nieregularna sieć dróg i fragmenty oryginalnego systemu wodnego przypominają o dawnym planie. Największym bogactwem tego miejsca jest jednak drzewostan. Podziwiać tu można liczne pomniki przyrody, takie jak majestatyczny buk, potężny dąb szypułkowy, smukły jesion wyniosły, egzotyczny platan klonolistny, dostojna sosna wejmutka i niezwykły tulipanowiec amerykański. Wśród rodzimych gatunków dominują skupienia grabu pospolitego, lip drobnolistnych i szerokolistnych, brzóz brodawkowatych, kasztanowców, dębów szypułkowych oraz różnorodnych topoli. Do tego dołączają egzotyczne akcenty, jak dąb czerwony czy orzech czarny.

Źródło: erzeszow.pl