Rachunek za gaz co w nim jest?

Pan Krzysztof (63 l.) jest już na emeryturze, mieszka wraz z żoną Basią (61 l.) w małej, podwarszaw­skiej miejscowości w budynku jed­norodzinnym. W wolnym czasie lubi zaglądać pod maski starszych samochodów i nie znosi zajmować się opłatami. Robi to jego żona, pani Basia, która całe życie pra­cowała jako księgowa.

Elementy rachunku

– W poprzednim miesiącu nie zużyliśmy wcale aż tak dużo gazu, a kwota jest wysoka… – zastana­wia się pan Krzysztof. Warto wie­dzieć, że całkowita kwota na faktu­rze nie zależy tylko od ceny gazu. Są tam jeszcze opłaty dystrybu­cyjna stała, zmienna, abonament. Co kryje się pod tymi pojęciami? Cena gazu to opłata, którą pono­szą wszyscy odbiorcy za dostarcza­ne im paliwo. Jest ona ustalana przez sprzedawcę jako stawka za 1 kilowatogodzinę (kWh) energii i zatwierdzana przez Urząd Regu­lacji Energetyki (URE). Ostatecz­na kwota naliczona na rachunku zależy od ilości energii zużytej w danym okresie rozliczeniowym. Jeśli ktoś tak jak pan Krzysztof ma w domu nie tylko kuchenkę, ale też ogrzewanie na gaz to rachunek będzie wyższy. Opłata za paliwo gazowe to koszt gazu, który faktycznie zużywa­my, przeliczony na kilowatogo­dziny (kWh).

Grupy taryfowe, czyli co?

– A czemu tyle akurat płacimy za gaz? Sąsiad mówił, że jemu mniej wychodzi.

– Może jest w innej taryfie i dostaje niższe prognozy – słusz­nie stwierdza pani Basia.

– No dobrze… Czy powinniśmy zmienić grupę taryfową, żeby pła­cić mniej? – dopytuje pan Krzysz­tof.

Otóż nie. Warto wiedzieć, że w każdej grupie taryfowej cena gazu jest niemal taka sama. Przy­dział do konkretnej grupy tary­fowej to jedynie informacja o:

• rodzaju pobieranego gazu (gaz wysokometanowy, gaz zaazoto­wany), decyduje o nim lokalna sieć gazowa,

• mocy umownej,

• rocznym zużyciu (w pierwszym roku obowiązywania umowy podaje się przewidywane zuży­cie), które decyduje o kwalifikacji do konkretnej grupy taryfowej. Na jego podstawie wystawia­ne są rachunki prognozowane w 1. i 2. grupie taryfowej. Zda­rza się, że są one niższe lub wyż­sze od rzeczywistego zużycia, ale na koniec okresu rozliczeniowe­go i tak każdy płaci za faktycz­nie zużytą ilość gazu, a nadpła­ty lub niedopłaty są rozliczane ze sprzedawcą,

• częstotliwości rozliczeń (na ogół odbiorcy otrzymują prognozy na 6 lub 12 miesięcy do przo­du, lub rozliczani są odczyta­mi rzeczywistymi 6 lub 9 razy w roku. W każdym przypadku odbiorcy mogą wybrać wariant taryfy, w którym sami podają odczyty i co miesiąc otrzymu­ją rozliczenie).

 Po co kilowatogodziny i metry sześcienne?

– Oni tu podają zużycie gazu w metrach sześciennych i w kilo­watogodzinach. O co w tym cho­dzi? – zastanawia się pan Krzysz­tof. Obie informacje są istotne. Metr sześcienny pokazuje, ile gazu zużyliśmy, ale kilowatogodziny są ważniejsze, bo informują o tym, ile energii z tego gazu faktycznie uzy­skaliśmy – a to właśnie za ener­gię, czyli kWh, płacimy. To pozwa­la bardziej sprawiedliwie rozliczać wszystkich odbiorców.

Z czego składa się faktura za gaz?

• OPŁATA DYSTRYBUCYJNA STAŁA obejmuje koszty utrzymania sieci dystrybucyjnej – m.in. eksploata­cji, monitorowania i modernizacji. Co miesiąc ma tę samą wysokość.

• OPŁATA DYSTRYBUCYJNA ZMIENNA to koszt przesyłu gazu przez sieć, którego wysokość zależy od ilości dostarczanego paliwa. Jeśli zużyjemy mniej pali­wa w danym okresie rozliczenio­wym, to zapłacimy niższą opłatę.

Obie opłaty dystrybucyjne (sta­ła i zmienna) są przekazywane w całości do Operatora Systemu Dystrybucyjnego. Z kolei opłata za paliwo gazowe i abonament trafiają do sprzedawcy.

• ABONAMENT to koszt związany z obsługą klienta – obejmuje m.in. wystawianie faktur i prowadze­nie rozliczeń. Jego wysokość zale­ży od tego, do której grupy tary­fowej należymy, a konkretnie od tego, z jaką częstotliwością otrzy­mujemy faktury rozliczeniowe.

 Partnerem materiału jest PGNiG OD, Grupa ORLEN