Usunęłam dziecko gwałciciela

Monika wciąż pamięta ten koszmarny wieczór. Była na imprezie u koleżanki. - Był tam też chłopak, który podkochiwał się we mnie. Podczas tańca zaczął dotykać mnie po pośladkach - opowiada dziewczyna.

Monika C. chciała na osobności wyjaśnić mu, że z ich związku nic nie będzie. Gdy wyszli z mieszkania złapał ją mocno i zaczął całować. Potem wszystko potoczyło się bardzo szybko. - Podciągnął mi sukienkę i mówił: "wiem, że tego chcesz" - kończy kobieta.

Próbowała się bronić, ale mężczyzna był silniejszy. Im bardziej się szarpała, tym mocniej zaciskał dłonie na jej szyi.

Potem myślała - stało się. Chciała zapomnieć. Ale nie potrafiła. Najgorsze jednak było dopiero przed nią. Dowiedziała się, że jest w ciąży. - Nienawidziłam siebie i tego dziecka. Czułam, że nigdy go nie pokocham. Chciałam je z siebie wyrwać - wspomina. Ze strachu przed potępieniem, że ktoś się dowie, wraz z matką wyjechała do Niemiec, gdzie dokonała aborcji. - Ludzie nie wiedzą, co się wtedy czuje. Obrzydzenie do samej siebie, myśli, że to moja wina... - mówi ze łzami w oczach.

Monika przekonuje, że nie mogła urodzić. - Patrzyłabym na to dziecko i wszystko by do mnie wracało. Nienawidziłam go. Nienawidziłam całego świata, mężczyzn, dzieci - mówi. Kobieta nie zgadza się ze słowami posła Artura Górskiego, który powiedział, że zgwałcona kobieta powinna urodzić dziecko. - Zna pan kobietę zgwałconą? Rozmawiał pan z którąś? Niech pan z nimi porozmawia i dowie się, co czują - wykrzykuje kobieta. - Usunięcie ciąży to indywidualna sprawa. Jedne kobiety chcą rodzić, inne nie. I powinno się to uszanować - kończy kobieta.