Skuteczne sposoby na zaćmę

Obecnie zabiegi usunięcia zaćmy są coraz bezpieczniejsze i mniej obciążające dla pacjenta. Zabiegi często są przeprowadzane w znieczuleniu miejscowym: kroplowym. Co ważne, zabiegi w Polsce niczym nie różnią się od tych, które przeprowadzane są w Stanach Zjednoczonych czy w krajach Europy Zachodniej.

Operacja usunięcia zaćmy jest procedurą standardowo wykonywaną w trybie ambulatoryjnym. Sam zabieg trwa kilkanaście minut. Przy zaćmie niepowikłanej pobyt w klinice trwa zaledwie kilka godzin, a przy bardziej powikłanej - dwa lub więcej dni. Po nim konieczne są wizyty kontrolne.

Płyny i dźwięki

Operacja polega na wszczepieniu w miejsce chorej soczewki nowej, sztucznej. Podczas tego rutynowego zabiegu wykonuje się w oku niewielkie nacięcie. Za pomocą małego narzędzia o wielkości końcówki długopisu chirurg usuwa zmętniałą soczewkę. Można to wykonać metodą tzw. emulsyfikacji płynowej, bez udziału ultradźwięków, w której wykorzystuje się delikatne strumienie płynu do wypłukania zmętniałej soczewki. Zabieg może też być wykonywany za pomocą narzędzia ultradźwiękowego, które rozbija i delikatnie usuwa zmętniałą soczewkę. Metodę tę określa się mianem fakoemulsyfikacji.

Fakoemulsyfikacja to powszechnie stosowany obecnie zabieg usuwania zaćmy. Ten zabieg chirurgiczny usunięcia zaćmy, określany w skrócie jako "fako", jest wykonywany za pomocą specjalnego urządzenia. Jest ono wyposażone w wibrującą końcówkę ultradźwiękową wykorzystywaną w celu delikatnego rozdrobnienia zaćmy i usunięcia jej z oka.

Sztuczna soczewka

Po zakończeniu tego etapu zabiegu chirurg umieszcza w oku sztuczną soczewkę wewnątrzgałkową. Nowoczesne soczewki stosowane w chirurgii zaćmy są wykonane z bardzo wytrzymałych materiałów i ich aplikacja - dzięki temu, że są "zwinięte" - odbywa się przez małe cięcie (ok. 3 mm). Dopiero po umieszczeniu na właściwym miejscu przybierają one swój naturalny kształt.

Sztuczne soczewki coraz doskonalej naśladują też funkcje zdrowej ludzkiej soczewki. Mają choćby filtry UV chroniące delikatne wnętrze oka przed szkodliwym promieniowaniem, odpowiednie parametry optyczne, które pozwalają widzieć ostry obraz w całym polu.

Powrót do zdrowia

Po operacji ostrość wzroku stopniowo się poprawia. Większość pacjentów, którzy przeszli operację zaćmy ze wszczepieniem sztucznej soczewki, nie potrzebuje nosić okularów na co dzień. Natomiast do pracy z bliska niezbędne są im okulary z soczewkami skupiającymi ok. plus 4 dioptrii. Związane jest to z brakiem akomodacji w oku ze sztuczną soczewką.

U osób z krótkowzrocznością (przyzwyczajonych do noszenia okularów do dali) oraz u osób pracujących głównie z bliska, wszczepia się soczewki wewnątrzgałkowe o mocy zapewniającej dobre widzenie z bliskich odległości. Do patrzenia w dal potrzebne im są wtedy okulary z soczewkami rozpraszającymi ok. minus 4 dioptrii.

Groźne zmętnienie

W Polsce prawie co pięćdziesiąta osoba cierpi na zaćmę. Jednak większość w początkowym stadium choroby ignoruje jej symptomy.

Zaćma zwana też inaczej kataraktą jest jedną z najczęściej występujących chorób oka. Jest to zmętnienie części lub całości soczewki oka, co prowadzi do utraty jej przejrzystości. W konsekwencji powoduje ograniczenie widzenia, a nawet całkowitą utratę wzroku. Na całym świecie problem ten dotyczy około 27 mln ludzi w różnym wieku. Szacuje się, że w Polsce cierpi na nią około 800 tys. osób.

Na jej rozwój w szczególny sposób narażone są osoby starsze. Zapadają na nią głównie osoby po sześćdziesiątce, cierpiące na cukrzycę, stosujące sterydy, chore na galaktozemię (w tym akurat przypadku jednak po zastosowaniu odpowiedniej diety zmiany mogą się wycofać), z chorobami układu pokarmowego, po przebytej tężyczce. Zagrożone są też osoby wykonujące takie zawody, jak radiolog, elektryk lub hutnik. Chorzy początkowo odczuwają jedynie dyskomfort w widzeniu wynikający z niewielkiego zam-glenia obrazu, obniżenia kontrastu i pogorszenia widzenia barw. I dlatego większość osób bagatelizuje problem. Z czasem jednak zaćma postępuje, powodując utratę zdolności rozpoznawania kształtów i w efekcie prowadzi do tego, że chory widzi jedynie bardzo ostre światło lub całkowicie traci wzrok. Dla takiej osoby oznacza to pełne uzależnienie od innych.