- W mitologii słowiańskiej dąb był uważany za drzewo magiczne, centrum Wszechświata, którego konary wspierały nieboskłon, a korzenie sięgały aż do Nawii.
- Żołędzie, owoce dębu, symbolizowały męskość i noszone w kieszeni miały wzmacniać potencję, chronić przed bólem i chorobami oraz zapewniać długowieczność, a umieszczone przed oknami chroniły dom przed piorunami.
- Ścięcie dębu było uważane za świętokradztwo, a jedynie z gałązek połamanych przez wiatr tworzono krzyże, które zawieszone w domu miały chronić przed złem, a spalenie liści wspomagało jasnowidzenie.
- W medycynie ludowej wierzono, że chleb pieczony w dębowych liściach dawał nadludzką siłę, a wywar z kory pomagał w walce z łupieżem, biegunką i hemoroidami, natomiast napar z liści wzmacniał włosy.
Magiczne drzewo Słowian ma mnóstwo właściwości. Dąb, a także jego owoce, czyli żołędzie, od wieków były uznawane za obdarzone nadprzyrodzoną mocą. W wierzeniach Słowian drzewo było centrum Wszechświata. O jego magicznych właściwościach krążą legendy. W mitologii słowiańskiej rozłożyste konary wspierały nieboskłon, a korzenie schodziły do najgłębszych podziemi, aż do samej Nawii. Nazywany drzewem Peruna, był najważniejszym pośród innych drzew.
Magiczne drzewo Słowian. Jakie właściwości mają żołędzie?
Owoce dębu przez swój kształt były symbolem męskości. Dlatego żołędzie noszone w kieszeni stanowiły talizman, który miał wzmacniać potencję. Magiczne właściwości żołędzi nie kończyły się jednak na libido. Takie talizmany miały chronić od bólu oraz choroby a przy okazji zapewnić długowieczność. Kilka sztuk umieszczano również przed oknami domów, by w ten sposób ochronić budynek przed piorunami. Dziś żołędzie są wykorzystywane głównie jako karma dla zwierząt, ale także do przygotowywania coraz popularniejszej kawy żołędziowej czy mąki.
Magiczne drzewo Słowian. Popularne wierzenia i przesądy dotyczące dębu
Dąb od wieków był uważany za magiczne drzewo naznaczone przez samego Peruna. Długowieczne i twarde było symbolem męskości i mądrości. Świętokradztwem było ścięcie dębu. Nie wolno go było rąbać, nawet gdy uschło. Zostawiano je do samodzielnego rozkładu. Jedynie z gałązek, połamanych przez wiatr, tworzono krzyże. Zawieszone w domu miały chronić przed złem. Spalenie kilku suszonych liści wspomagało jasnowidzenie. W medycynie ludowej wierzono, że po zjedzeniu chleba pieczonego w dębowych liściach w człowieka wstępowała nadludzka siła. Wywar z kory tego drzewa pomagał w walce łupieżem, biegunką i hemoroidami. Napar z liści dębu wzmacniał włosy. Do dziś w medycynie i kosmetyce wykorzystuje się własnościowi zdrowotne kory oraz liści dębu. Szczególnie w preparatach regulujących pracę jelit, przyspieszających gojenie się ran, czy przy infekcjach jamy ustnej oraz zapaleniach skóry i zewnętrznych narządów płciowych.
ZOBACZ TEŻ:
Podcasty
Playlisty tematyczne
