Co zobaczysz, gdy UMRZESZ? Tajemnice śmierci klinicznej

Liczy się czas

ŚŒmierć kliniczna to etap następujący po agonii, a w agonii dochodzi do powolnego ustawania pracy układu krążeniowego, oddechowego, nerwowego. Człowiek jest nieprzytomny, blady, nieruchomy, ma zwiotczałe ciało i rozszerzone Ÿźrenice. Przyjmuje się, że przywrócenie oznak życia poprzez reanimację jest możliwe jedynie przez pierwsze cztery minuty od wystąpienia œśmierci klinicznej. Przywrócenie po tym czasie akcji układów krążeniowego i oddechowego może prowadzić do trwałego stanu wegetatywnego. Wyjątkiem jest stan hipotermii, w którym temperatura wewnętrzna organizmu zostaje obniżona do zaledwie kilku stopni Celsjusza. Pozwala to chronić mózg przed uszkodzeniem. Jeœśli uda się tego dokonać, lekarze zyskują sporo czasu, by doprowadzić do przywrócenia krążenia. Toteż œśmierć kliniczną od śœmierci biologicznej dzielą tylko minuty. Ta druga jest niestety nieodwracalna.

ŒŚmiertelne doœświadczenia

Jak wygląda śœmierć kliniczna? Ludzie na całym śœwiecie dostarczają fascynujących relacji z tego, co widzieli i czuli, gdy wydawało się, że są już na tamtym œświecie. Amerykańscy naukowcy przeprowadzili badania, z których wynika, iż obrazy, jakie widzą osoby doœwiadczające NDE, mają podłoże naukowe. Najbardziej znaną relacją z „tamtego œświata” jest tunel, a na jego końcu śœwiatło i ciepło. Wielu ludzi doœświadczyło tzw. out of body experience, dzięki czemu zobaczyli swoje ciało z góry, tak jakby się nad nim unosili. Widzieli również, co dzieje się w pokoju, w którym umarli, ale nie mogli kontrolować swojego ciała. Duża czꜶć osób spotkała duchy lub anioły, inni byli odwiedzani przez zmarłą matkę lub innych nieżyjących już krewnych i przyjaciół. Liczne przypadki potwierdzają, że uczucia, jakie towarzyszą w stanie NDE, to spokój, ciepło, radoœć, cisza, błogoœć.

Skąd te wizje?

Aż 3 proc. Amerykanów twierdzi, że przeżyła doœwiadczenie œśmierci. Większoœć relacji opisujących to zjawisko jest spójna, a samo NDE pojawia się we wszystkich kulturach œświata. Pierwsze zapiski na ten temat pojawiły się już w starożytnej Grecji. Nauka stoi jednak na stanowisku, że wrażenia, które towarzyszą śœmierci klinicznej, mogą być skutkiem niedotlenienia kory mózgowej. Ostatnie badania mówią, że wizje są efektem nadaktywnoœci mózgu. Naukowcy z Uniwersytetu w Michigan, przeprowadzając badanie na szczurach, wykazali, że mózg zaczyna działać znacznie bardziej efektywnie w momencie poprzedzającym śœmierć. Szczury wykazały się nietypową nadaktywnoœcią mózgu nawet 30 sekund po zatrzymaniu akcji serca. Badanie wykazało także, że redukcja tlenu lub tlenu i glukozy w trakcie zatrzymania akcji serca może stymulować aktywnośœć mózgu. Podobne wnioski zostały wyciągnięte przez naukowców z Uniwersytetu w Edynburgu i Cambridge w 2011 roku.