Siennica: zakonnicy i nauczyciele

Kościół należał niegdyś do ojców reformatów. Inicjatorem jego powstania był prowincjał zakonu o. Antoni Rudziński. Przekonał do pomysłu stryjecznego brata Kazimierza - senatora Rzeczypospolitej i właściciela Siennicy, który wraz z żoną Antoniną ufundował budowlę.

Projekt sfinalizował w roku 1761 sam Antonio Solari, architekt na dworze króla Augusta III. We wnętrzu są m.in. XVIII-wieczny obraz przedstawiający cudowne pomnożenie chleba, zabytkowa chrzcielnica i dwie szafy zakrystyjne.

W zachodnią ścianę prezbiterium wmurowano urnę z sercem Antoniego Rudzińskiego, a w podziemiach znajdują się trumny fundatorów.

Ojcowie reformaci byli bardzo zżyci z Siennicą. Słynęli jako kaznodzieje, prowadzili też szpital dla mieszkańców.

Po upadku powstania styczniowego zakon skasowano, a w zabranym przez rząd carski klasztorze władze utworzyły Państwowe Męskie Seminarium Nauczycielskie.

Szkoła miała pomóc w rusyfikacji okolicznej ludności, a stała się ośrodkiem patriotyzmu. Pamiętne były strajki z 1905 roku, gdy miejscowi chłopi i uczniowie seminarium zażądali od władz rosyjskich nauki w języku polskim.

Status Siennicy jako najstarszego na Mazowszu ośrodka kształcenia nauczycieli ugruntowała budowa w latach dwudziestych XX wieku nowoczesnego gmachu Liceum Pedagogicznego.

Jak dojechać?

ok. 55 km, skręt w Mińsku Maz. w prawo; autobusy z Dworca Warszawa Stadion