Dorota Tlałka-Mogore przyszła na świat 27 kwietnia 1963 roku w Zakopanem. Była jedną z niezwykłych bliźniaczek – wraz z siostrą Małgorzatą dorastała w rodzinie, w której sport był codziennością. Ojciec, Jan, wielokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski w łyżwiarstwie szybkim, a mama, Włada, reprezentowała kraj w biegach narciarskich. Dorota od najmłodszych lat próbowała różnych dyscyplin – jeździła na łyżwach, trenowała narciarstwo – jednak to właśnie narciarstwo alpejskie stało się jej największą pasją, której całkowicie oddała się już jako dwunastolatka.
Najpierw Polska, potem Francja
Jej kariera szybko nabrała tempa. Najpierw reprezentowała Polskę, później – po zmianie obywatelstwa – Francję. W Pucharze Świata osiągała świetne wyniki, a szczególnie zapisała się w pamięci kibiców, gdy w sezonie 1984/85 odniosła swoje jedyne, ale wyjątkowe zwycięstwo – w slalomie w Madonna di Campiglio. Startowała także na igrzyskach olimpijskich: w 1984 roku w Sarajewie w barwach Polski oraz w 1988 w Calgary już jako zawodniczka reprezentacji Francji. To właśnie tam zajęła znakomite 8. miejsce w slalomie, udowadniając, że należy do ścisłej światowej czołówki.
Po przeprowadzce do Francji Dorota i jej siostra wyszły za mąż za braci Mogore, a w 1986 roku otrzymały obywatelstwo francuskie. Choć karierę zakończyła w 1989 roku, jej nazwisko na trwałe zapisało się w historii narciarstwa alpejskiego. Była jedną z pierwszych Polek, które regularnie walczyły z najlepszymi zawodniczkami świata, i pozostaje symbolem determinacji, talentu oraz inspiracją dla kolejnych pokoleń. Dziś wspominamy Dorotę nie tylko jako wielką sportsmenkę, ale także jako osobę, która całym sercem poświęciła się swojej pasji.