Odkrywamy zasłonę

Sugestię nakazu zasłaniania kobiecego ciała zawiera również sura XXXIII, w której można znaleźć słowa: "A kiedy prosicie je o jakiś przedmiot, to proście je spoza (ich) zasłony", a także: "O proroku! Powiedz swoim żonom i swoim córkom i kobietom wierzącym, aby się szczelnie zakrywały swoimi okryciami. To jest najodpowiedniejszy sposób, aby były poznawane, a nie były obrażane".

Muzułmanie nie interpretują tych słów jako wyrazu niższości kobiet w stosunku do mężczyzn, o której jest mowa w Koranie. Rozumieją osłanianie kobiecego ciała jako sposób ochrony przed mimowolną pożądliwością mężczyzn wynikającą z ludzkiej niedoskonałości i działań szatana.

Zapisane i nakazane

Wskazania zawarte w surach XXIV i XXXIII zostały zinterpretowane przez muzułmańskich teologów niejednoznacznie, a przez to w tradycji wyznawców Allaha można spotkać się z nakazem osłaniania samych włosów chustą zwaną hidżabem, przy jednoczesnym zaleceniu noszenia ubrań niepodkreślających kształtów ciała. Ale istnieją także ścisłe nakazy zasłaniania twarzy, dłoni i stóp, a nawet całego ciała, jak w Arabii Saudyjskiej.

Na tradycję zasłaniania ciała lub twarzy miały wpływ przede wszystkim hadisy, czyli spisane w IX wieku relacje na temat słów i czynów Proroka. Fragmenty hadisów zawierające wskazania na temat kobiecego stroju są głównie zapisem słów Aiszy, żony Mahometa. Są też opisami godnego naśladowania postępowania pobożnych muzułmanek z najbliższego otoczenia Proroka.

W jednym z hadisów Prorok potępia kobiety, które depilują ciało, robią sobie tatuaże lub powiększają przerwę między zębami, poczytywaną w czasach Mahometa za dodającą uroku.

Co pokazał Mahomet?

Wysłannik Allaha miał też przekląć osobę regulującą brwi oraz tę, która na to zezwoliła. Inny hadis głosi: "Nie nadejdzie godzina, w której kobiety ubrane, a zarazem gołe (...) trafią do raju". Istnieją też hadisy bezpośrednio rozstrzygające kwestie ubioru kobiet. Zgodnie z jednym z nich Mahomet miał powiedzieć kobiecie o imieniu Asma: "Asmo, gdy kobieta dojrzeje, nie powinna ukazywać więcej niż tyle - to mówiąc, wskazał na swoją twarz i dłonie".

Słowa Aiszy, żony Mahometa, przekazującej słowa męża zgodnie z jednym z hadisów wskazują, że kobieta może odsłaniać twarz i ręce do połowy przedramienia.

Z twarzą i bez

Tradycja różnych ludów przechodzących na islam wykształciła różne typy zasłon noszonych przez muzułmanki.

Burka to strój najbardziej radykalny, zakrywający całe ciało. Noszą ją Afganki, szczelnie osłaniające się od stóp po czubek głowy i patrzące na świat zza siatki rzadkiego materiału na wysokości oczu.

Czador jest półokrągłym zwojem tkaniny, długim lub sięgającym ramion, zakładanym na głowę w taki sposób, aby twarz pozostała odsłonięta. W Iranie i Arabii Saudyjskiej nakaz noszenia czadoru w miejscach publicznych dotyczy wszystkich kobiet, nie tylko muzułmanek.

Hidżab to chusta zasłaniająca włosy, uszy i szyję.

Nikab to typ chusty założonej w taki sposób, by powstała jedynie szpara na oczy (nikab całkowity) lub pozostało odsłonięte również czoło (nikab połowiczny).

W Turcji, Maroku i Libanie muzułmanki rzadko okrywają głowy, a jeśli już, to tylko włosy - czadorem.

U chrześcijan też chusty

Nowy Testament zawiera nakaz noszenia chust przez chrześcijanki podczas modlitwy. W 11. rozdziale I Listu do Koryntian św. Paweł pisze: "(...) każda kobieta modląc się lub prorokując z odkrytą głową, hańbi swoją głowę. (...) Niechże nakrywa głowę. Mężczyzna zaś nie powinien nakrywać głowy, bo jest obrazem i chwałą Boga, a kobieta jest chwałą mężczyzny".