Ceremonia pogrzebowa rozpoczęła się 15 grudnia o godz. 10:30 w kościele pw. św. Dominika przy ul. Dominikańskiej 2 na warszawskim Służewiu. Msza żałobna miała charakter podniosły i kameralny zarazem – zgodnie z temperamentem artystycznym Piotra Cieplaka, który przez całe życie unikał patosu, stawiając na sens, słowo i odpowiedzialność przekazu.
Po nabożeństwie urna z prochami reżysera została odprowadzona do grobu na Cmentarzu Parafialnym w Górze Kalwarii przy ul. Kalwaryjskiej. Tam w ciszy i skupieniu bliscy oraz przyjaciele oddali mu ostatni hołd.
Tłumy ludzi teatru na ostatnim pożegnaniu Piotra Cieplaka
W uroczystościach wzięło udział wielu przedstawicieli świata kultury. Wśród żałobników znaleźli się m.in. Zbigniew Zamachowski, Gabriela Muskała, Agata Kulesza, Jarosław Boberek, Jerzy Radziwiłowicz, Maciej Nowak.
Ich obecność była wyrazem ogromnego szacunku dla twórcy, który przez dekady współtworzył polski teatr i pozostawił po sobie nie tylko wybitne spektakle, ale też całe pokolenia artystów myślących o teatrze w kategoriach etycznych i społecznych.
Piotr Cieplak zmarł tydzień wcześniej
Piotr Cieplak zmarł 7 grudnia w Warszawie w wieku 65 lat. Informację o jego śmierci przekazali przedstawiciele Akademii Teatralnej, z którą był związany jako wykładowca. Przyczyna śmierci nie została podana do publicznej wiadomości.
W oficjalnym pożegnaniu uczelnia podkreślała jego wyjątkowe podejście do studentów, łączące uważność, poczucie humoru i ogromną życzliwość, a także rolę, jaką odegrał w kształtowaniu tożsamości artystycznej wielu młodych twórców.
Zobacz też: Richard Chamberlain nie żyje. Przez 70 skrywał wielką tajemnicę, kiedy ją ujawnił, fanki wpadły w rozpacz
Kim był Piotr Cieplak?
Piotr Cieplak urodził się w 1960 roku w Częstochowie. Był absolwentem Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej oraz Wydziału Reżyserii krakowskiej PWST. Debiutował pod koniec lat 80., a w kolejnych dekadach współpracował z najważniejszymi scenami w Polsce, m.in. z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu, Teatrem Dramatycznym, Powszechnym i Narodowym w Warszawie.
W latach 1996–1998 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru Rozmaitości, a od 2014 roku był etatowym reżyserem Teatru Narodowego. Jego inscenizacje – od klasyki po współczesność – zawsze wyróżniały się intelektualną precyzją i głęboką refleksją nad kondycją człowieka.
Jego dorobek artystyczny i pedagogiczny został uhonorowany licznymi nagrodami, w tym Paszportem "Polityki", Nagrodą im. Zygmunta Hübnera "Człowiek Teatru" oraz medalami "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".
Podcasty
Playlisty tematyczne
