Nie żyje wybitna socjolog i analityk polityczny prof. Jadwiga Staniszkis

Jadwiga Staniszkis była socjolożką i publicystką oraz profesorem nauk humanistycznych. Od 1992 pełniła profesurę na Uniwersytecie Warszawskim. W 2004 roku zdobyła Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. O nagłej śmierci poinformowała PAP jej córka, Joanna Staniszkis. Jak wcześniej informowała, jej matka Jadwiga Staniszkis zmagała się z ciężką chorobą. –  Mama jest ciężko chora, cierpi na Alzheimera, więc kontakt z nią jest mocno utrudniony, nie mówi. To dla mnie przykry temat – mówiła wcześniej Joanna Staniszkis w wywiadzie dla "Wprost". 

Studia i działalność uniwersytecka

Jadwiga Staniszkis początkowo uczyła się w Sekcji Socjologicznej Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1971 obroniła doktorat, a 7 lat później uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie socjologii. 20 października 1992 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

Po ukończeniu studiów pracowała w Instytucie Socjologii UW. Należała do grona młodych asystentów, którzy wspólnie z cenionymi profesorami organizowali intelektualne życie polityczne na Uniwersytecie Warszawskim w postaci odbywających się często w warunkach konspiracyjnych spotkań dyskusyjnych i seminariów. W ramach tak zorganizowanego środowiska uczestniczyła w wydarzeniach marcowych w 1968. Za udział w protestach studenckich spotkały ją represje w postaci zwolnienia z pracy na Uniwersytecie i dziewięciomiesięcznego aresztu.

NSZZ „Solidarność”

w sierpniu 1980 została zaproszona przez Międzyzakładowy Komitet Strajkowy w Gdańsku do udziału w negocjacjach ze stroną rządową. Weszła w skład Komisji Ekspertów MKS. Po zawarciu porozumień sierpniowych i utworzeniu NSZZ „Solidarność” doradzała związkowcom. Po wprowadzeniu stanu wojennego wykładała we Wszechnicy Solidarności i publikowała w prasie podziemnej. Pokłosiem jej doświadczenia w NSZZ „Solidarność” jest książka „Poland’s self-limiting revolution".

Obszar badań

Profesor Staniszkis zajmowała się głównie szeroko pojętą socjologią polityki, a także socjologią ekonomiczną i socjologią organizacji. Interesowały ją problemy transformacji politycznej, gospodarczej i społecznej w Polsce oraz Europie Środkowej i Wschodniej, jak również teorii realnego socjalizmu i postkomunizmu, a także globalizacji. Wykładała na licznych uniwersytetach zagranicznych, m.in. w UCLA, na Uniwersytecie Harvarda, Uniwersytecie Michigan, a także w Chinach, Japonii i na Tajwanie.