W tym kraju udało się pokonać ŚMIERTELNIE NIEBEZPIECZNĄ epidemię

Jeszcze kilka lat temu świat europejski drżał przed tą chorobą. Ślad po tym widać było w... działaniach przeciwko koronawirusowi. Niektórzy ratownicy medyczni operowali w pomarańczowych ochronnych kombinezonach. Także w Polsce. Przygotowano je na wypadek, gdyby ta tropikalna choroba przywędrowała i do nas. Ebola (EVD), znana wcześniej jako gorączka krwotoczna Ebola jest chorobą wirusową. Wirus przenoszony jest na ludzi z dzikich zwierząt (takich jak nietoperze owocowe, jeżozwierze i małpy naczelne) Rozprzestrzenia się w populacji poprzez bezpośredni kontakt z krwią, wydzieliną, narządami lub innymi płynami ustrojowymi osób zakażonych oraz z powierzchniami oraz materiały (np. pościel, odzież) zanieczyszczone tymi płynami. Średni wskaźnik śmiertelności przypadków EVD wynosi około 50 proc. Wskaźniki śmiertelności przypadków wahały się od 25 do 90 w poprzednich epidemiach. A w DRK tych epidemii od 1976 r. było już dziesięć! Z ostatnią walczono przez dwa lata.

Zaszczepiono ponad 4,7 tys. osób. Kontroli poddano ponad 114 tys. podróżnych. Wszystko to po to, aby pomóc wykryć i powstrzymać dalsze rozprzestrzenianie się wirusa. Władze DRK miały ogłosić koniec epidemii już w kwietniu. Na wschodzie tego kraju (2,3 mln km kw. powierzchni) znów stwierdzono nowe ogniska zachorowań, co przedłużyło cały proces. W sumie odnotowano 3463 zakażeń wirusem Ebola oraz 2277 zgonów. Po raz pierwszy epidemia wybuchała w 1976 r., nad rzeką Ebola. To tam odkryto wirus ją wywołujący. W DRK Ebola wybuchała najczęściej, dwukrotnie częściej niż w innych państwach Afryki. Największa epidemia tego wirusa miała miejsce w Afryce Zachodniej w latach 2013-2016, kiedy to śmierć poniosło 11,3 tys. osób z Gwinei, Liberii i Sierra Leone. W likwidacji ostatniej fali epidemii Eboli uczestniczyło 800 wolontariuszy WHO. Od 25 czerwca nie są już w DRK potrzebni. Eksperci uważają, że prędzej czy później nadejdzie kolejna fala.