Tu kiedyś był Teatr Miejski w Bydgoszczy. Dziś zostały tylko zdjęcia i wspomnienia

Tu kiedyś był Teatr Miejski w Bydgoszczy. Dziś zostały tylko zdjęcia i wspomnienia

Teatralna historia Bydgoszczy zaczęła się już w XVII wieku, gdy w Kolegium Jezuickim wybudowano specjalną salę teatralną. Spektakle przygotowywane przez uczniów były ważnym elementem życia duchowego i towarzyskiego miasta – wystawiano je przy okazji świąt kościelnych i wizyt królewskich czy biskupich.

Zobacz: Aleja Dębowa w Bydgoszczy, czyli żywa historia wśród zieleni

Prawdziwy rozkwit bydgoskiego teatru rozpoczął się jednak w XIX wieku. W 1822 roku na fundamentach rozebranego kościoła mariackiego karmelitów powstał pierwszy stały budynek teatralny. Niestety, gmach ten nie miał szczęścia – dwukrotnie ulegał pożarom, w 1835 i 1890 roku. Za każdym razem jednak teatr wznosił się na nowo, stając się jeszcze piękniejszy i bardziej okazały.

Najbardziej imponująca wersja teatru powstała w latach 1895–1896 według projektu Heinricha Christiana Seelinga, uznanego berlińskiego architekta. Gmach zaprojektowano na 800 miejsc i zrealizowano z rozmachem i dbałością o detale. Otwarciu teatru towarzyszyła ogromna pompa – pierwsze przedstawienie, 3 października 1896 roku, oglądał sam cesarz Niemiec Wilhelm II. Monumentalny budynek szybko stał się nie tylko centrum życia kulturalnego, ale też wizytówką Bydgoszczy. Jego urok był tak silny, że kilka lat później w Berlinie wybudowano teatr inspirowany bydgoską realizacją.

Gmach służył miastu przez pół wieku, przechodząc z rąk niemieckich w polskie po 1920 roku, a potem znów pod niemiecką okupację w czasie II wojny światowej. Niestety, jego historia zakończyła się tragicznie – teatr został zniszczony w 1945 roku i już nigdy nie został odbudowany.

Dziś o teatrze przypominają jedynie archiwalne zdjęcia i opowieści starszych mieszkańców. Dla wielu bydgoszczan to miejsce nadal żyje w pamięci – jako symbol miejskiej tożsamości i kultury, której nie udało się w pełni przywrócić. Może nadszedł czas, by ponownie powołać do życia teatralne serce miasta – choćby w nowej formie, ale z szacunkiem dla tej niezwykłej przeszłości.