Ostatnie pożegnanie Stanisława Sojki. Na mszy pojawiła się ochrona, pogrzeb obsługiwały kobiety w garniturach

Stanisław Sojka będzie miał pogrzeb katolicki. Ostatnie pożegnanie artysty rozpocznie się mszą żałobną, która odbędzie się w jednym z najpiękniejszych warszawskich kościołów pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy (św. Andrzeja Boboli). Budynek jest obszerny, z zewnątrz wyróżnia się architekturą, a w środku zdobieniami. Powstał w latach 50., ale zaczął być budowany w 1939 r., zaraz przed II wojną światową.

Rodzina pragnie kontynuować wyjątkowe dzieło muzyka, który za życia wielokrotnie udowodnił, że był człowiekiem o wielkim sercu.

Jaka była przyczyna śmierci Stanisława Sojki?

Rodzina prosi o ciszę i modlitwę, ma też wyjątkowy apel do żałobników!

Pogrzeb Stanisława Sojki ma się rozpocząć w samo południe mszą żałobną.

Rafał Trzaskowski przekazał żółto-czerwony wieniec.

Pogrzeb Stanisława Sojki ma charakter państwowy. W kościele pojawiło się bardzo wiele osób, które chciały go pożegnać.

Żałobnicy usłyszeli przemówienia i wspomnienia dotyczące Stanisława Sojki.

Stoję dziś przed państwem nie jako minister dziedzictwa narodowego, ale przede wszystkim jako jedna z wielu Polek i Polaków, którzy dorastali przy twórczości Stanisława Sojki. Nie raz, nie dwa zatrzymywałam się, słysząc jego głos, głos pełen prawdy, pełen czułości i takiego wewnętrznego światła. Żegnamy dziś wspaniałego, wrażliwego i zaangażowanego człowieka, który obdarzał innych życzliwością, szczerością, uśmiechem.

Sojkę żegnają m.in. Monika Olejnik i Małgorzata Ostrowska-Królikowska.

Był symbolem nadziei, wiary i miłości. Przypominał, że warto marzyć, warto wierzyć. I że w świecie pełnym niepokoju to właśnie miłość, sztuka nadają życiu sens - usłyszeli żałobnicy.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Karol Nawrocki nadał za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za działalność artystyczną i twórczą KRZYŻ KOMANDORSKI Z GWIAZDĄ ORDERU ODRODZENIA POLSKI pośmiertnie Stanisławowi SOJCE - wokaliście jazzowemu, pianiście i kompozytorowi - czytamy na stronie prezydenta.

Na stronie prezydenta poinformowano, że:

W imieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Order przekazał na ręce najbliższej rodziny Szef Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Zbigniew Bogucki podczas uroczystości pogrzebowych, które odbyły się w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Warszawie. Pan Minister odczytał również list Prezydenta RP skierowany do uczestników uroczystości.

Żebyśmy, na miły Bóg, umieli dawać siebie. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas panie - powiedział ksiądz.

Modlimy się za ciebie, a ty się módl za nas - padło podczas mszy.

Podczas mszy pogrzebowej obecna była ochrona.

Żałobnicy udali się na cmentarz. Artysta zostanie pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

W czasie mszy odczytano list napisany przez prezydenta Nawrockiego:

Miliony słuchaczy Stanisława Sojki czuły, że mają do czynienia z mądrym, dobrym człowiekiem. Wielkim, a zarazem skromnym. Otwartym na innych ludzi, ciepłym i życzliwym. Takim go zapamiętamy. Bardzo trudno mówić o nim w czasie przeszłym. Stanisław Sojka odszedł nagle, pozostawiając nas w niespodziewanym bólu. Wiedzieliśmy o jego problemach ze zdrowiem, ale liczyliśmy, że jeszcze długo będziemy mogli cieszyć się nowymi utworami artysty. To symboliczne, że zmarł, przygotowując się do kolejnego scenicznego występu. Kontakt z publicznością był jego żywiołem. Zawsze miał coś nowego, inspirującego do przekazania. I to jedno się nie zmieni. Zostanie wśród nas dzięki swojej muzyce, piosenkom, które trwale zapisały się w polskich sercach.

Pochówek Stanisława Sojki zaplanowano na godz. 14:00 na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej 43/45 w Warszawie.

Miejsce pochówku Sojki zostało piękne ozdobione kwiatami i zieloną tkaniną.

Dla żałobników przygotowano wodę.

Podczas mszy i pochówku kwiatami i urną zajmowały się kobiety ubrane w eleganckie, szare garnitury.

Piotr Metz powiedział na cmentarzu:

Staśku drogi, byleś postacią wyjątkową dlatego, że w całej naszej poplątanej branży nie byłoby jednej osoby, która nie byłaby przy tobie. Wszyscy cię kochali. Muzykowali z tobą. A ty to kochałeś (…). Miałeś w sobie jazz z niebios. Dzięki tobie jesteśmy lepsi.

Wasza obecność tutaj w tym trudnym czasie jest dla nas wsparciem. Dziękujemy, że razem z nami żegnacie kogoś, kto był nie tylko wybitnym artystą, ale przede wszystkim bliskim, kochającym człowiekiem - ciepłym, wrażliwym, z sercem wielkim jak dźwięk jego głosu. Dziękujemy za wszystkie słowa otuchy, za pamięć, za wspólne milczenie i wspólne łzy. Stanisław zostawił po sobie nie tylko muzykę, ale i ślad w sercach. I patrząc dziś na was, wiemy, że nie tylko w naszych - usłyszeli żałobnicy na cmentarzu.

Nagle głos zabrał wnuk Stanisława Sojki.

Bardzo mi się z dziadkiem poprawił kontakt w tym roku. Tęsknię za tymi kawami... Gadałem z nim ostatnio, miał przyjść na nasz koncert. Specjalnie miał przyjść, bo mówił, że będzie miał czas. Mam nadzieję, że tam będzie jednak - podkreślił nastolatek.

Teraz rzeczywiście zrozumiałem, jak szybko i nagle mogą odchodzić bliscy i jak ważne jest, żeby ich pilnie i obecnie kochać, zanim odejdą albo zanim odejdę ja. Życie mojego taty tu na ziemi było pieśnią, księgą, która spisana była z jego donośnych czynów. Niemal od samego początku jego pieśń była ważna dla wielu. Wziął on na siebie ciężar popularności ze wszystkimi jej blaskami i cieniami. I tak byliśmy miliony razy dumni z jego koncertów i nagrań. Przede wszystkim z tego, jakim szacunkiem obdarzali go obcy ludzie, ale często też tęsknota za nim rozdzierała nam serca. Spędzaliśmy razem mnóstwo czasu w drodze. Droga dla niego była czymś bardzo dosłownym. Cały czas gdzieś jechał albo leciał, a poza momentami, kiedy spał, a warto wspomnieć, że w pewnym okresie potrafił tak spokojnie spać do godziny 14.00. I często mu towarzyszyliśmy w tych podróżach - wybrzmiały słowa synów.

To był czas rozmów, czas słuchania jakichś audycji radiowych, słuchania Paula Simona, Milesa Davisa, Claptona, Dylana i wielu, wielu innych. A czasem wspólnego milczenia. Stanisław mówił, że z najbliższymi jedynie można sobie tak komfortowo i nieskrępowanie pomilczeć, bo przecież potem cały czas były rozmowy z różnymi ludźmi i śpiewanie do nich na koncertach. Staszek nie był doskonały. Popełniał błędy, jak każdy, ale miał w sobie uczciwość. Wierzę, że za każdy z tych błędów zapłacił i to często więcej niż musiał. Tata tworzył przyjaźnie, dbał o ludzi, szczególnie o muzyków. Tych, z którymi grał i tych, z którymi się przyjaźnił. Bywało burzliwie, jak to w życiu. Ale wierzył w to, co sam nazwał cudem niepamięci. Czyli zdolnością do niepamiętania złego.

List od synów Sojki kończył się bardzo wzruszająco:

I na koniec chcemy powiedzieć: dziękujemy. Dziękujemy ci Staszku. Tato, przyjacielu. Za życie pełne pasji, za miłość, za muzykę, za obecność, za każdą wspólną partię kości, za każdą nocną rozmowę w kuchni, za polecone książki, za wspólne milczenie. Za każdego przytulasa na misia. Za każdy wspólny obiad, za twój uśmiech. Za to, że Staszku byłeś.

Żałobnicy usłyszeli też ostatni występ Stanisława Sojki, który zarejestrowano w Sopocie w dniu śmierci artysty. Było bardzo wzruszająco. Tak zakończyły się uroczystości pogrzebowe piosenkarza, który odszedł zdecydowanie za wcześnie.